సుబ్బ__ఈ చిన్నది యెవరు? మీ రెక్కడనుండి తీసికొని వచ్చినారు? ఎక్కడకు తీసికొని పోయెదరు?
మను__మాది కాకినాడ, ఈ చిన్నది మా గ్రామకరణము కూతురు. పేరు సీతమ్మ. అప్పగారి యింటిలో పెద్దాపురమున నుండఁగా, తండ్రియింటికిఁ దీసికొనిపోవుచున్నాము. అక్కడకు వచ్చుట కిష్టములేక రాగములు పెట్టుచున్నది.
సీత__కాదు కాదు నన్ను వీం డ్రెత్తుకొని పోవుచున్నారు.
సుబ్బ__పెద్దాపురమునుండి కాకినాఁడ కీయూరు త్రోవకాదే. ఆ చిన్నది చెప్పినమాటే నిజమని తోఁచుచున్నది.
ఈ ప్రకారముగా ప్రశ్నోత్తరములు జరుగుచుండగా, వెనుక నుండి యెవ్వరో యేమఱుపాటున వచ్చి సీతయొద్ద నిలుచున్నవానిని జుట్టుపట్టుకొని వంగఁదీసి వీపుమీఁద వీసెగుద్దులను మణుగు గుద్దులను దబదబ వర్షములాగున కురిపించెను. అదిచూచి రెండవవాఁడు సీతను తన మిత్రునిని విడిచిపెట్టి పరుగెత్తుటలోఁ దనకుఁగల సామర్థ్యము నంతను జూపెను. ఆ క్రొత్తగా వచ్చినాతఁడును "పోనీకు పోనీకు" మని చేతిలోనివానిని వదలివేసి పరుగెత్తుచున్న వానివెంటఁబడెను. అదే సమయమని రెండవవాఁడు గూడ రెండవవైపునకుఁ పరుగెత్తి పరుగులో మొదటివానికంటె దిట్టమయినవాఁడని పేరు పొందెను. ఆ మనుష్యుని కొంతదూరము వఱకుఁ దఱిమి, క్రొత్త మనుష్యుడు మరల సీతయున్న చోటికి వచ్చెను.
సీత__రామరాజుగారూ! నన్నా దొంగలనుండి విడిపించినారు గదా! ఇక మా అమ్మయొద్దకు తీసికొనిపోయి యొప్పగించరా?
రామ__అమ్మాయీ! ఏడ్వబోకు నేను సాయంకాలములోగా నిన్నుఁ దీసికొనిపోయి మీ యింటికడ నొప్పగించెదను.
సుబ్బ__రాజుగారూ! ఈ చిన్నదాని తల్లిదండ్రు లెక్కడ నున్నారు? వారు చిరకాలము నన్ను కన్నబిడ్డవలెఁ జూచినారు.
రామ__అట్లయిన మీరీ చిన్నదాని నెఱుఁగుదురా?
సుబ్బ__ఎఱుఁగుదును. ఈ చిన్నది రాజశేఖరుఁడుగారి
