________________
రాగి మాలిక బోటబొట పదహారు చుక్కలు సోలినవి. ఆమె అన్న - 6:మమ్మ ల్నెంక ద్వేషిస్తున్నావు విశ్వేశ్వర్ !” అని...... ఆముక్కలకు విశ్వేశ్వడు ఎంతో సిగ్గు పడి పోయాడు. కుంగి పోయాడు. ఆ సిగ్గుతో దహించుకుపోయాడు. ఆమె కంటనీరు నుడులు బోయి, ఆ బిందువులు, ఆవృశిపు చినుకులై, ఆహ్ళ న్ని దహించి | ఆవృక మే శాలకూ మైనది. సౌళ్ళ సుట నిట్టనిలు ఫున, కుంగిపోయిన 'మోసం # #ళ - తులంక మ్మిన కళ్ళతో భయంత రదోషే నమకంటూ, విశ్వేశ్వరుడు దహించుకు పోయాడు ...... ఎవ్వరూ మాట్లాడలేదు. గబ గబ మేరీ, గదిలోకి పొరిపోయింది, చురచుర విశ్వేశ్వర రావును జ4 కోదంతో చూచీ నెల్దీ ఆ బాలిక వెనకాలే, వెళ్లబోతే మార్గరెట్లు ఆమెను కనుసన్నలతో ఆపు చేపింది.. చేతులు కట్టుకొని తూలతూ విశ్వేశ్వరు ను తన బసకు వెళ్ళి పోయాడు......... ఆతనిలో లీ ద నూరాల తేగాయి. ఆదుమారాలను ఆణి దిగేస్తూ ఆమెకంటి బిందువు లజడి, 7rలీబావ ఆ ఊ్యండి. ఆ సొరంటోందా, విశ్వేశ్వరుడు తిండితి: కుండా, తన బక లోకే పండుకొని ఉప్నోడు. అత ని చుట్టూ చీకట్లు ఆRA సూడ్నో , ఆతనిలో చీకట్లు గడ్డ కట్టుకుపోయినవి. ఆడిని గిక్త వాహ. పూర్తిగా ఆగిపోయినట్లయింది. ఆ సాయంపు ధూప్ పోఁహాలో పిల్లగా అడుగుల లేస్తూ ఒంట రీ విశ్వేశ్వరరావు తల వాల్చివి, చరకు గా వీళ్వర దేవాలయానికి
