4 ప్రబంధరత్నావళి
చ. అలరులపాన్పులం దలిరుటాకుల సెజ్జల హర్మ్యవేదికా
తలములఁ దీవెయిండ్ల సికతాశయనంబుల మున్వియుక్తి మై
నలఁదురి వందుకందువల నప్పటి కప్పటి కింపుఁ బెంపఁ గో
ర్కులు తనివారి వేడ్కపడఁ గూడిరి వేడుకతోడ దంపతుల్. (ఆం) 14
చ. అలికలితపంకజము నొక్కయతివఁ దెచ్చి
చుట్టమగునట్టి వనితకుఁ జూపుటయును
తన కురులు మోము నెదుట నద్దంబులేక
తోఁచె ననుచు నమ్ముగ్ధ యద్భుతముఁ బొందె. (ఆం) 15
చ. ఇఱియుకుచంబులందొకటి యించుక వీడ్వడ నొక్కకేల లేఁ
బొఱఁగబళించి నిక్కుచును బూవున కెత్తిన చేతిచంక క్రొ
మ్మెఱుఁగులు హస్తముం గడచి మీఁదికి బ్రాఁకఁగ మున్నుగన్న యా
గుఱుతులు డాసి కోసెఁ దుదికొమ్మల పూవులు కొమ్మ నెమ్మితోన్. (ఆం) 16
తే. ఇఱ్ఱి పాపయిల్కుందేలు మఱ్ఱి యనుచు
జనులు కనుకని పలికెడు చందమామ
నడిమిమచ్చకు నెఱిఁగి పే రిడఁగ నేర్తు
రప్పురమున మేడలపయి నాడుసతులు. (ఆం) 17
సీ. ఏపునఁ జెలరేఁగి యేయు మనోజన్ము చెఱుకువిల్ రెండుగా విఱిచివైతుఁ
బలువలై పలుకు చిల్కలనాలుకల ముల్లు విఱిచి యీరములలో వెడల నడఁతు
మదమున మ్రోయు తుమ్మెదలఁ జంపకలతాం తములలో మునుగంగ నిమురింతుఁ[?]
దగులమై వీతెంచు దక్షిణాశాగంధ వహు మహాహీంద్రునివాఁతఁ ద్రోతు
తే. నేటి కులికెదు నా యట్టిబోటి కలుగ
వెలఁది! నీ మదిలోపల వెఱవకుండు
మమ్మ! ధైర్యంబు వదలకు మమ్మ! యెందుఁ
గత్తలము గల్గు మేనికిఁ గలదె బాధ? (ఆం) 18
చ. కటి వడఁకాడ నీల్గ నసికౌను కరంబుల నక్కులించి పి
న్నట తరళంబుతోడ నయనద్యుతి భ్రూలతలం దెలర్ప నుం
గుటములు మోఁపి నిక్కుచునుఁ గ్రొవ్విరిచన్నులచాయ మోము చ
క్కటి కెసఁగంగఁ జొచ్చె నొక కామిని తోయజషండ మిమ్ములన్. (ఆం) 19
