ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
కఱ____కఱ 415 కఱ____కఱి
కఱపడు
- కొఱతపడు.
- "యత్న మేమియున్, గఱపడకుండ." వేం. పంచ. 5. 58.
కఱ వగు
- లేకపోవు, అరు దగు.
- "కఱవు గఱ వయ్యె." రుక్మా. 1. 136.
- "వాని దర్శనమే ఇటీవల కఱ వయి పోయిం దమ్మా! ఏం చేస్తాం? పెద్దవా డయ్యాడు." వా.
కఱవవచ్చు
- 1. కసురుకొను.
- "వాణ్ణి పలకరిస్తె కఱవ వస్తాడు." వా.
- 2. మీదికి వచ్చు. నా. మా. 39.
కఱవు
- అరుదు, అపురూపము. కఱ వేర్పడి నప్పుడు ఆహార ధాన్యాదులు కఱ వగును. తద్వారా వచ్చిన పలుకుబడి.
- "కలియుగంబున ధర్మంబు కఱవు గాన." భీమ. 5. 152.
- "ఈ ఊళ్ళో ఇంగువకే కఱవా? ఎక్కడి కెళ్ళి అడిగావో ఏమో? లే దంటూ వచ్చావు." వా.
కఱవునకు తోడు ఆవ వంట కలిగినట్లు
- బాధలో మఱింత బాధ కలిగినట్లు. కరువు మూలంగా కడుపు మండిపోతుండగా ఆవాలు పండినా, అవి కాచి తాగితే మరింత మంట యెక్కు వవుతుందే కాని తగ్గదు. నిప్పునకు గాలి తో డైనట్లు అనుట వంటిది.
- "పరు సైన యెండమెండున, నరవర లై హాయి లేక యలజడి పడగా, సుర గాలి యేచె బ్రజలం, గఱువుకు దో డావపంట గలిగినకరణిన్." కువ. 1. 101.
కఱవున పడినట్టు
- దొరికిందే చాలు నని ఎగబడి.
- కరువో కాలమో అని వాడుక. అన్నం కనిపించగానే వాడు కరువో కాలమో అని తినడం మొదలు పెట్టినాడు ఇత్యాది రూపాలలో వినవస్తుంది.
- "తెచ్చుకొని యిచ్చలోపలి హెచ్చు కోర్కు, లెన్ని గల వన్నియును దీఱ నెనసి చతుర, రతుల కఱవున బడినట్టు లతుల సౌఖ్య, వారినిధి దేలు చుండిరి..." శుక. 2. 344.
కఱవో కాలమో అని
- దొరికిందే తడవుగా దాని ననుభవించుటకై ఎగబడి.
- "ఆ ఊళ్ళోకి నిమ్మకాయలు రాగానే కఱవో కాలమో అని అమ్మలక్క లంతా చుట్టుకున్నారు." వా.
కఱిగొను
- మాడిపో జేసికొను. పాడు చేసికొను అనుట.
