226
నవనాథచరిత్ర
లేదు సందేహంబు ◆ నిలిపెదో ప్రళయ
మీ దేహసిద్ధి దా ◆ నేలకాలువనె
యని చేతికై దువ ◆ యవనిపై వైచి
యనియె వెండియుఁ బ్రభు ◆ వాతని తోడఁ
గడఁగి వేసిన సిద్ధి ◆ గలవాని మేన
నడరునె ఖణిలను ◆ నలరెడు మ్రోఁత
యరసిచూచిన సిద్ధి ◆ యైనదిగాదు
తిరముగా నమ్మకీ ◆ తెఱఁ గయ్యెనేని
కలుగుఁబో ప్రళయ మ ◆ క్కట సిద్ధదేహి
కలవడ సిద్ధత్వ ◆ మల్పమే యనిన
గోరక్షుఁ డిట్లనెఁ ◆ గులిశపాతమున
దారుణతర ఖడ్గ ◆ ధారాభిహతిని
శీతోష్ణములఁ జావఁ ◆ జెడక వజ్రంబు
భౌతిఁ [1]గాఠిన్యంబు ◆ బలసినయట్టి
కాయంబుగా దేని ◆ కడపటదీని
కే యుపాయము గుఱు ◆ తెద్ది సిద్ధింప
నట్టిమాటలఁ బని ◆ వలదు దృష్టంబు
నెట్టనఁజూపుమా ◆ నీనిజంబనఁగ
నాయల్లమప్రభు ◆ వనియె నట్లైన
నీయుగ్రకరవాల ◆ మెడపకపూని
నీచేతి లావెల్ల ◆ నెరయ నా తనువుఁ
బూఁచివేయుము ఖడ్గ ◆ మున నన్నుఁదాఁక
వచ్చెడుమాటలు ◆ వర్ణింపనేల
చెచ్చెర నిజము వీ ◆ క్షింపు గోరక్ష
యనవుఁడు దేహసి ◆ ద్ధైన [2]నీతనువు
ఘనశక్తియును సువి ◆ ఖ్యాత సిద్ధత్వ
మును గనుఁగొందమి ◆ ప్పుడు సాధనముకు
నిన తేజ పెనుఁబండు ◆ విదియె కొమ్మనుచు
నడిదంబుఁబూని స ◆ వ్యాపసవ్యముల
వడివ్రేయమూఁడుభా ◆ వంబు లణంగి
ప్రవిమలంబుగ బట్ట ◆ బయలైన తేజ
మవిరలంబుగఁ బర్వ ◆ నా ప్రభుమూర్తి
