తృతీయాశ్వాసము
157
కనుచు గంట్లను నెల్ల ◆ (నడరెడు రక్త)
(మొన) ర వెల్వడ నొత్తి ◆ యుదకముల్ దెచ్చి
రోయకఁ దనువెల్ల ◆ రోఁత పోఁ గడిగి
తోయంబు ద్రావించి ◆ ధోవతిఁ గట్టి
యొల్లనఁ గూర్చుండఁ ◆ నునుపఁ దొల్లింటి
డిల్లంబు గొండొక ◆ తీరుపడంగ
హీనస్వరంబున ◆ నిట్లని పలికె
భూనాథుకన్య ని ◆ ప్పుడు మీర లెచట
నణఁచినారోచెప్పి ◆ ప్రాణదానంబు
తడయక చేయరే ◆ దయ మీఱ ననిన
వడుగు లిట్లనిరి ◆ మావంక కించిత్తు
దొడరదు నమ్ముఁడీ ◆ దుష్టవర్తనము
నావుడు నుస్సని ◆ నాభోక్త గాక
మీవశమా యింక ◆ మేదినీనాథుఁ
డిట్టి నా దుర్వృత్త ◆ మెఱిఁగిన వెడలఁ
గొట్టించు మేనెల్లఁ ◆ గుక్కచ్చులొత్తి
కావున నే నింకఁ ◆ గాసి కేగెదను
మావారి కింతయు ◆ మఱువక చెప్పుఁ
డని బ్రహ్మచారుల ◆ నందఱఁ బోవఁ
బనిచి తా నిచ్చటఁ ◆ బడియున్నవాఁడు
(దేవ నా) యెఱిఁగిన ◆ తెఱఁ గిది యనిన
నీవంశికోత్తము ◆ నెలుఁగు నొప్పించ
...... ...... ....... ....... ....... ....... ........
నరయఁగ నామీన ◆ నాథుఁ డిట్లనియె
నితని దుర్గుణము మా ◆ కెన్న నేమిటికి
మృతిఁ బొందఁ డెపుడు మా ◆ దృష్టి పైఁబడినఁ
బడెనుఁగానెట్టైన ◆ బలునొప్పిఁ బాసి
యొడలు తొల్లిటియట్ల ◆ యుండుఁ గా కనుచుఁ
బలికిన నప్పుడు ◆ పరమయోగీంద్ర
తిలకునిదయఁజేసి ◆ దిగ్గన విప్రు
నవయవంబులు గంటు ◆ లన్నియు మాని
సవరనై తొల్లింటి ◆ జాడనె యుండె
నంత నాభూసురుఁ ◆ డాహీననాథు
