తృతీయాశ్వాసము
133
వచ్చి తోయములాడి ◆ వనజాకరమునఁ
జెచ్చరఁగ్రోలి యా ◆ చెంగట నేలఁ
బటుబాణహతి నీల్గి ◆ పడియున్న పులినిఁ
బొటపొట కన్నీరు ◆ పొరిబొరి దొరుఁగ
వగలఁగుందుచు నున్న ◆ వడుగును నృపునిఁ
దగఁగ వీక్షించి యం ◆ తయు మాకుఁదెలియ
నెఱగింపుఁ డనిన మ ◆ త్స్యేంద్రుకు భక్తి
నెఱిఁగి భూనాయకుం ◆ డిట్లని పలికె
వనమున వేఁటాడ ◆ వచ్చి యీ నరసిఁ
దనివోవ జలములు ◆ ద్రావి వెల్వడుచు
నల పొదరింటిలో ◆ నణఁగి లాఁచున్న
పులిఁగని మ్రానెక్కి ◆ పొంచి యేయంగ
గమకించి వడిఁ జండ ◆ కాండంబు వింట
సమరించు నాలోన ◆ నలర నేతెంచి
కూరిమి విప్రుండు ◆ కొమ్మఁ జేకొనుచు
[1]నీరాస నుడుగులో ◆ నికి డిగునంత
గర్భముల్ గలఁగ భీ ◆ కరముగాఁ బులియు
నార్భటంబున నయ ◆ మార లంఘించి
యొఱలంగ విప్రుని ◆ యుత్తమాంగంబుఁ
గఱచి యంతటఁ బోక ◆ కడఁగి యీ వడుగు
తల్లిపైఁ గవయ ◆ న త్తఱి బులినేలఁ
ద్రెళ్లసేసితి నేను ◆ తీవ్రభల్లమున
నా విప్రనందనుం ◆ డనఘ యీ శిశువు
భావమునం బతి ◆ భక్తి దీపింప
ననలముఖంబున ◆ నా త్మేశుఁగూడఁ
జనియె నీతని తల్లి ◆ సద్గతి కనుచు
విన్నవించిన మహీ ◆ విభుమీఁద మిగుల
మన్నన మెఱయఁగా ◆ మత్స్యేంద్రుఁ డనియెఁ
బొడిపొడిగాఁ ◆ గాలిపోయిననైనఁ
దడయక బాలుని ◆ తల్లిదండ్రులను
వెరవుగాఁ బ్రతికింప ◆ వెలయు సంజీవ
కరణి నే నటు చేయఁ ◆ గాదు వారిప్పు
- ↑ నీటికి.
