114
నవనాథచరిత్ర
జేరఁబ్రొద్దుటికన్నఁ ◆ జిఱునవ్వు నవ్వి
యారాజయోగి యి ◆ ట్లనియె నోమాట
పసులును మీ భూమి ◆ పతులుఁ దదీయ
వసురత్న ధాన్యాది ◆ వస్తుసంతతులుఁ
బొలుపఱి తడవయ్యెఁ ◆ బురమును నేలఁ
గలసెఁ దొల్లిటివారు ◆ గారుభూజనులు
నని వారి విభ్రాంతి ◆ యడఁగింపఁ దలఁచి
పెనుపొందఁ జౌరంగి ◆ బిలిచి మీ రేగి
మీపురంబును రాజు ◆ మీగోకులంబు
నేపార వీక్షించి ◆ యేగి రం డనుచు
ననిపిన సుముఖులై ◆ యాగిరి డిగ్గి
చన జనశూన్యమై ◆ చాల రూపడఁగు
తమభూమిఁ గాంచి త ◆ ద్దయు విస్మయంబు
సమకొని గోరక్షు ◆ జౌరంగి సూచి
రాజసంబున సుర ◆ రాజును బోలు
రాజనరేంద్ర భూ ◆ రమణుఁ డెం దేగెఁ
దిరముగా నమరావ ◆ తీ పట్టణంబుఁ
బురణించు మాంధాత ◆ పుర మెం దణంగె
నాపురజనులును ◆ నట్టి సంపదలు
నాపురపాలురు ◆ నా గోవ్రజంబు.
నెటఁబోయె నేమయ్యె ◆ నెందేగె నెచట
మటుమాయమయ్యె శ్రీ ◆ మాంధాతప్రోలు
పోలఁగా నలనీరు ◆ బుగ్గలకంటెఁ
జాల నిస్సార మీ ◆ సంసారసుఖము
అని మది రోయుచు ◆ నచ్చట నచట
మునుమైన పట్టణం ◆ బులను వీక్షించఁ
జని యొకకొంత దే ◆ శమునఁ జరించి
మనము గ్రమ్మఱనేగి ◆ మత్స్యేంద్రు చరణ
సరసిజాతములు ని ◆ శ్చల భక్తిఁ గొలిచి
పరమయోగానంద ◆ పదవి నుండుదము
పద మని వచ్చి యా ◆ పర్వతం బెక్కి
ముదమార గురునికి ◆ మ్రొక్కి వీక్షించి
దేవ మీ రప్పుడు ◆ దివ్యచిత్తమున
