ద్వితీయాశ్వాసము
111
దుగుదాయ మొదవఁ ద ◆ ద్గురుగుహ డాసి
మొగమెత్తి యానాథ ◆ ముఖ్యు నీక్షించి
సయ్యన ముదము నా ◆ శ్చర్యముం బొదవ
నయ్య వచ్చె నటంచు ◆ నందంద వసుధఁ
జాఁగిలి మ్రొక్కి త ◆ చ్చరణముల్ ఫాల
భాగంబు గదియించి ◆ భక్తి నుతింప
నాపశుపాలుని ◆ నత్యాడరంబు
దీపింపఁ బిలిచి త ◆ దీయమస్తమున
వక్షస్థ్సలంబు మో ◆ వఁగఁ గౌఁగిలించి
పక్షమేర్పడను గృ◆ పాదృష్టిఁ జూచి
సేమమే గురునాథ ◆ సేవానురక్త
సేమమే సుజనభూ ◆ షిత గుణోదార
సేమమే పావన ◆ శీలసంపన్న
సేమమే గోపాల ◆ శేఖర నీకు
నీమహీశులకును ◆ నీ బంధువులకు
నీమందపసికిని ◆ నీ గొల్లలకును
మేలె నెన్ముదె భద్ర ◆ మే కుశలంబె
చాల నేరమిచేసెఁ ◆ జౌరంగి నీకు
నుపదేశమీక ని ◆ న్నూరక మొఱఁగి
చపలుఁడై మాయున్న ◆ శైలంబునకును
జనుదెంచుటయు నాత్మ ◆ సంతాప మంది
నిను సిద్ధుఁగావింప ◆ నేనె వచ్చితిని
నీ గురుభక్తికి ◆ నీ నడవడికి
నీ గోలతనముకు ◆ నీ ధర్మరతికి
నిచ్చలో మెచ్చితి ◆ నింక నిక్కముగ
నిచ్చెద నాకు భూ ◆ తేశుఁడు గణఁక
నిచ్చిన సామర్థ్య ◆ మింక నీ కనుచుఁ
(జెచ్చెరఁ) జౌరంగి ◆ చేరి నీ వతనిఁ
గొనిపోయి నర్మదఁ ◆ గ్రుంకు పెట్టించి
కొనిరమ్ము నావుడు ◆ గురునకు మ్రొక్కి
గోపాలవరునిఁ దో ◆ డ్కొని యటపోయి
యాపుణ్యనదిలోన ◆ నవగాహ మొనరఁ
జేయించి తెచ్చినఁ ◆ జిత్తమేర్పడను
