110
నవనాథచరిత్ర
నాపన్నుఁ జౌరంగి ◆ నాత్మ నొక్కింత
కనికరం బొదవంగఁ ◆ గనుఁగొని భర్గు
తనయుఁ డిట్లనియెఁ బు ◆ త్రక నేము నీకు
వెలయనిచ్చిన యోగ ◆ విద్యయు నెన్నఁ
గలసిద్ధియును మఱిఁ ◆ గాయసిద్ధియును
దప్పదు సిద్ధసం ◆ తతి లేదు గాని
చొప్పడ నఱికి యె ◆ చ్చోనైనఁ బాత
నిగిడించి మించియు ◆ నీమహీరుహము
జగతిపైఁ బరుగు నీ ◆ సంతాన మనఁగ
ననుచుఁ జౌరంగి నూ ◆ రార్చి సమ్ముదము
నొనరించి కదలిన ◆ యోగివరేణ్యుఁ
డరుదుగా మును వచ్చి ◆ నట్టి మార్గమున
నరిగి నరేంద్రు మ ◆ హా మహీధరముఁ
గని తనతొల్లిఁటి ◆ ఘనగుహాద్వార
మున నున్నసిలలెల్లఁ ◆ బుచ్చిపోవైచి
పటుబుద్ధిఁజొచ్చి లో ◆ పల నిజకక్ష
పుటదండములు నిల్పి ◆ భూతేశుతనయుఁ
డగ్గుహాంగణమున ◆ నచ్చ వెన్నెలల
నిగ్గులు దులకించు ◆ నిర్మలస్ఫటిక
భాసురోపలముపైఁ ◆ బ్రమదంబు మీఱ
నాసీనుఁడై యెప్పు ◆ డరుదెంచు నిటకు
గోపాలతిలకుఁ డా ◆ గురుభక్తినిరతు
నేపార వీక్షింప ◆ నెప్పుడు గలుగు
హృదయంబు విలసిల్ల ◆ నింక నా కనుచు
నెదురు చూచుచునుండె ◆ నింతట నతఁడు
గురు నాత్మఁ గానక ◆ కుందుచు నపుడు
గోరక్ష సిద్ధునికథ.
పొరిఁ [1]జిన్న వోయిన ◆ మోముతోడుతను
ముదుకుగొంగడి నిండ ◆ ముసుఁగిడి పసుల
నదరించుకోలయు ◆ నావులపాల
కుండయుఁ గేలఁగై ◆ కొని తలవంచి
యొండుదిక్కులఁ జూపు ◆ లొలయంగ నీక
- ↑ బొరి బొరిచిన్న పోయిన మోముతోడ.
