ద్వితీయాశ్వాసము
109
గరకొనుతమకంబు ◆ కతన నీ పంపు
మఱచి వచ్చిన తప్పు ◆ మన్నన మీఱఁ
గోపంబు తక్కి లోఁ ◆ గొని తొల్లిటట్ల
చేపట్టి కరుణ వీ ◆ క్షింపవే నన్ను
సకలజగత్పూజ్య ◆ జనకుఁ డారీతి
నొక విచారముచేయ ◆ కూరక పంపి
యఱవంగఁ గోయించె ◆ నంఘ్రిహస్తములు
నఱకించుటయును బ్రా ◆ ణములు నూటాడ
వనరుచు నున్న జీ ◆ వస్మృతు నన్ను
మనిచితి విఁక నీదు ◆ మహిమ వర్ణింప
నల శేషుఁడును జాలఁ ◆ డనిన నాబోటి
కలవియే నాతండ్రి ◆ కలవియె తల్లి
...... ...... ...... ...... ...... ...... ...... ......
వైనను నీవే మా ◆ స్వామివి నీవె
అనియని పలుమాఱు ◆ నందంద వేఁడు
కొనుచుఁ జాఁగిలియు మ్రొ ◆ క్కుచు నున్నవానిఁ
గలఁగిన చిత్తంబు ◆ గల మీననాథుఁ
డలుకఁచాలింప కి ◆ ట్లనియెఁ జౌరంగిఁ
జెదరక నీవొన ◆ ర్చిన కల్లతనము
పదివేలుచెప్పిన ◆ పాయ దుల్లమునఁ
బాపాత్మ నీవు నా ◆ పంపినపంపుఁ
ద్రోపునఁగూటమి ◆ దొలఁగి వచ్చితివి
గాన నేరమికి నీ ◆ కతన సంతాన
హీనుండ వై యుండు ◆ మింకని ఘోర
శాపమిచ్చిన తఱి ◆ సామర్థ్య మడఁగెఁ
దాపంబు దీపింపఁ ◆ దన గురు నాధు
పదముల వ్రాలి బా ◆ ష్పాంబుసంకలిత
వదనుఁడై మగుడలే ◆ వక గురునాథ
బడుగుపిచ్చుక మీఁదఁ ◆ బాశుపతాస్త్ర
మడరించు గతి మది ◆ ననుకంప లేక
దీనుని నీయాజ్ఞ ◆ దీకొన లేని
వాని నెంతటి వానిఁ ◆ గాఁ దలంచితివి
శాపమిచ్చితి వని ◆ చాల దుఃఖించు
