పుట:Navanadhacharitra.pdf/122

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

84

నవనాథచరిత్ర

మతి దప్పి కోయించె ◆ మనుజనాయకుఁడు
నరములు దివియఁ బ్రా ◆ ణము పట్ట రాదు
పురువులు దొలువంగఁ ◆ బొరిపొరిఁ దుడువఁ
జోఁపఁజేతులు లేవు ◆ చూడుమా మొండ్లు
భూపాలసుతుని కీ ◆ పోఁడిమి వచ్చెఁ
[1]దఱిసి పాదములు హ ◆ స్తంబులుఁ బట్టి
తఱుఁగు వారలఁ దన ◆ తలయును ద్రుంప
వేఁడుకోనైతి నే ◆ వెఱచుచు నిన్ను
వేఁడెద జీవంబు ◆ వెళ్లిపోఁ దనకు
మందుగల్గిన నిచ్చి ◆ మన్నించు నిన్నుఁ
జెందదు పాపంబు ◆ సిద్ధయోగీంద్ర !
అని తెలివొంది మ ◆ హాత్మ నీపెంపు
మనమునఁ దలపోయ ◆ మఱచి యీ రీతి
నుడివితి నా తప్పు ◆ లోఁగొని నన్నుఁ
గడుఁ గృప మీఱ నీ ◆ కడగంటఁ జూచి
నాతప్పు సైరింపు ◆ నా తల్లిఁ దండ్రి .
[2]వైతివి నీవె నా ◆ యార్తానురక్ష
నీవెవ్వరయ్య మ ◆ న్నించి యీవేళ
నావగ పార్ప మ ◆ నంబునఁ జూచి
విచ్చేసినట్టి శ్రీవి ◆ శ్వనాథుఁడవొ
నిచ్చలుఁ బ్రియమార ◆ నీగిరిగుహలఁ
జెలఁగుచు వసియించు ◆ సిద్ధముఖ్యుఁడవొ
తలపోసి తెలియ నా ◆ తరమె నీ మహిమ
చూడుమా నీగాలి ◆ సోఁకి నామేన
నూడుగాఁ బర్వుచు ◆ నున్న యీనొప్పి
నడఁగించె నిచ్చోట ◆ నయ్య యొక్కింత
తడ వుండవేయని ◆ దైన్యంబు దోఁపఁ
బలుకు రాకొమరుని ◆ పలుకుల కాత్మ
నలయుచుఁ గదిసి మే ◆ నల్లన నిమిరి
యడలకు మన్న నీ ◆ కకట ప్రాణములు
విడువ నేమిటి కిటు ◆ విను మున్ను వాలిఁ
బొంచివేసిన దోష ◆ మున వేటువడఁడె

  1. దఱంగి.
  2. యాతత