148
నా రా య ణ రావు
‘ఆ’
జగన్మోహనుడు శారదదగ్గిరకు జేరి యామె నడుముచుట్టూ తన ఎడమ చేయి చుట్టి ‘శారదా మనం యిద్దరం ఒకరొకరికి బాగా సరిపోయాము. ఈ పాపపు దేవుడు ఇల్లా చేస్తూవుంటాడేమిటో! ఇంగ్లండు దేశంలో ఇష్టంకాని పెళ్ళిళ్ళు రద్దుచెయ్యవచ్చును. ఇక్కడ అల్లాలేదు. పెళ్ళి రద్దయితే మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోవచ్చును ... ఆ దేశాల్లో.’
శారద మాట్లాడక మొగము చిట్లించుకుంది.
‘శారదా నువ్వీయేడు స్కూలు ఫైనలు పరీక్షకు వెళతావటకాదూ? అయితే మన జమీందారులకు పరీక్ష లెందుకు? చదువులు, ఉద్యోగాల కోసం కాదూ?’
‘మా నాన్నగారు ఏ ఉద్యోగంకోసం చదివారోయి బావా మరి?’
‘మీ నాన్నగారు జమీందారుగారు. ఆయన చదువుకోవడం ఒక గొప్పే. కాని సాధారణంగా ప్రజలంతా ఎందుకు చదువుతారు, ఉద్యోగంకోసం గాకపోతే మరి?’
‘డబ్బుగల వాళ్ళూ గొప్పకోసమేగా చదివేది బావా?’
‘వాళ్ళ మొగo! కోమట్లు చదివితే గొప్పకోసమా ఏమిటీ?’
‘మరెందుకు?’
‘బడాయికోసం!’
‘కాని మనబోటి జమీందారులు చదవడం సరదా. ఆ సరదా లేక చదవకపోయినా ఇబ్బందిలేదుగా.’
‘సరేగాని నీకు చెన్నపట్నం నుంచి యేమిటి తీసుకురమ్మన్నావు నన్నూ. శారదా?’
‘ఏమి అక్కర్లేదు బావా.’
‘శారదా, నేనంటే నీకు ప్రేమేనా?’
శారదాదేవి మాటాడలేదు. చిరునవ్వు నవ్వినది. ‘నాకేమి తెలవదు బావా.’
‘ఇంగ్లీషువాడు ‘మాటాడకపోతే సగం ఒప్పుకున్న’ ట్లన్నాడు. మరి ఏమంటావు? ఏదో చెప్పాలి.’
శారదాదేవి నవ్వుట మాని యేదేని యాలోచనల్లో మునిగినది.
‘శారదా! నిన్ను చూసి మోహించని మగవాడు వట్టిదద్దమ్మ! నిన్ను చూసి ఋషులే ప్రేమిస్తారు. నాబోటి మేనబావ సంగతి వేరే ఆలోచించి చెప్పాలి!’
ఇంతలో శారద తమ్ముడు శ్రీ కుమారరాజా కేశవచంద్రరావు, అయిదేండ్ల బాలుడు, విసవిస పరుగెత్తుకొని యచ్చటకువచ్చి,
