పుట:Narayana Rao Novel.djvu/126

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

కవిత్వము

125

రాజా: పని చూపించే, వాళ్ళని మాన్పించివెయ్యాలని.

నారా: అదేదోషం. పిచ్చి కుదిరితేగాని పెళ్ళి కుదరదు, పెళ్ళి కుదిరితేనేగాని పిచ్చి కుదరదు. ఇప్పుడు వ్యవసాయంలోనూ, గోడకట్టు బండి తోలడం మొదలైన చిన్న చిన్న కూలిపనులలోనూ, పట్టణవాసంలో ఫ్యాక్టరీ కూలిమోత మొదలైన పనులలోనూ కావలసినంతమంది జనం ఉన్నారు. కాబట్టి ఇప్పడు ముష్టియెత్తుకునేవాళ్లకి పనులిచ్చేందుకు పనులులేవు. అదికాకుండా ఇదివరకు పనులుచేసే సర్వవిధములైన పాటకజనములోనే అందరికీ కడుపునింపే పనిలేక, పోటీలతో ఏదోరకంగా ఒక విధమైన సగటుకూలి అందరికీ దక్కుతోంది. ఆ సగటు కూలీవల్ల పాటకపుమనిషికి ఏడాదిలో ఆరోవంతు రోజులకు పూర్తియైన తిండి, అనగా రోజుకు ఆరోవంతుతిండి దక్కుతోంది. ఇంక ఈ బిచ్చగాళ్లుకూడా పనికిదిగితే, మనిషికి ఒక నెల తిండే సగటున వస్తుంది. ఎందుకంటే కూలిజనం ఎంతమంది ఉన్నారో అంతమంది బిచ్చగాళ్ల జనం ఉన్నారు.

రాజా: అదంతా నేనూ ఒప్పుకున్నాను. కాని మన దేశంలో ఇంకా వ్యవసాయానికి రావలసిన భూమెంత ఉన్నది?

నారా: సుమారు ఇప్పుడున్న దానిలో నాలుగుపాళ్లలో మూడువంతులు వ్యవసాయానికి వచ్చేటందుకు వీలైనభూమి మిగిలింది. అల్లా వీలులేని కొండా, అడవి, ఎడారిభూమిన్నీ.

రాజా: మూడు పాళ్లైనా ఉందా లేదా?

నారా: ఉంది. కానీ ఆ భూమిని వ్యవసాయానికి తీసుకువచ్చేటందుకు కొన్ని వందలకోట్లు ఖర్చవుతాయి. అది ఎక్కడ? ఇప్పటి గవర్నమెంటు యివ్వలేదు. లక్షాధికారులు తక్కువ, వారూ ఇవ్వడం కష్టం. దేశం మొత్తంలో డబ్బు హుళక్కి.

రాజా: నువ్వు చెప్పింది, పాటకజనమే వీళ్ల కళాఉత్కృష్టత కానందిస్తున్నారు అన్నావు. వాళ్లు ముష్టివేసి వాళ్ల రాబడి సగం చేసుకుంటున్నారుగా ఎల్లాగూనూ.

నారా: కాని ఆ బిచ్చగాళ్లు పాటకజనం దగ్గిరపొందే బిచ్చం ఉన్నదే, అది డబ్బుగలవాళ్ల దగ్గిర సంపాదించే బిచ్చంలో మూటిలో ఒకపాలే ఉంటుంది.

రాజా: మన స్త్రీలు పాశ్చాత్య విద్యాధికులు కానంతకాలం బిచ్చగాళ్లకు భయం లేదు. పాశ్చాత్యవిద్యకూడా మన యీ పూర్వసంప్రదాయ వాసనను మార్చలే దెప్పుడును.

పరం: మీరిద్ద రేమన్నా సరేగాని, బిచ్చగాళ్లు కళాభాగం. వాళ్లలో ఉన్న రసాభిజ్ఞత మనలోలేదు. తోలుబొమ్మలవాళ్లలో చిత్రకారులున్నారు, రామదాసులలో పాటగాళ్లున్నారు, జంగాలలో కథకులున్నారు. టిక్కెట్లు