సారంగధర 'శకలము '
జూపుటయేమి, యీవల్లకాటికొర్తికి నన్ను కట్టుటయేమి? ఈయన సాధువు, నెను సాధ్వినిగాను. దైవమున్నాడా? బలవంతునిదే ధర్మము, అబలది యేమనిన నధర్మమే. ముదుకని ముద్దుబానిసను, నా కేల యీభాగ్యము! తప్పించుకొని పోదునా, సాయపడుద్నా?
భామతి:- నిన్నుం గొలువనేని నేనేల? అయినను విను, నీరొదరయచేత నీవు
పట్టినదెల్ల బంగారము, తలచినదెల్ల సిద్ధము.
చిత్రాంగి:- బ్రదికినదెల్ల మృతి, ఆరగించినదెల్ల విషము. ఏం ప్రసజ్ంగము
చేసెదవు? మెడకు రాయిగట్టి అగడిదలోనైన త్రోయుము. లేదా ఆ
పటములోని యా నామనోనాయకుని సారంగధరుని తేనైనందెమ్ము.
ఈయెకయేడు ఒకయుగముగా గడిపితిని. ఈయంతిపురిభైదు తల్లి
కడుపులోవాసముకన్న ఘోరము, నిన్ను నమ్ముకొని ప్రాణములను
బిగబట్టుకొనియున్నాను.
భామతి:- అయ్యో! రెండిండ్లకు, రెండులోకములకుకాని యీబుద్ధి నీకేల
పుట్టినదమ్మా! నీబుద్ధి య్లిట్లగునని నేను తలవనైతిని. నీమాటల
నమ్మలేకున్నాను. నన్ను కంగించెదవా, రాజాంగనవే, రాజాధిరాజ
భార్యవే.
చిత్రాంగి:- ఏమి మరల వేదాంతమరంభిచితివి. వెంటనే రెంటనొకటి
తెమ్ము, ఆవిషమాయుధవిజయినేని, విషమునేని.
భామతి:- కూడదమ్మా అంత:పురములందు ఇట్టినడతకు ఏట్టిచిత్రవధ లగునో
ఎఱుగవు. దోమవిన్నను అపాయము కలుగును. నామాట విని
కుదురుగానుండి కీర్తిపొందుము.
చిత్రాంగి:- ఈబ్రదుకుకన్న ఆచిత్రవధయే మేలు. నాయాన చేసెదవాలేదా?
భామతి:- నేను చేయను, చేయజాలను. నీకొలువు మాని ఎటకేని పోయెదను.
చిత్రాంగి:- [స్వగతము] దీనికి నాపై ప్రాణము. కాని ఇది రాచది, కుల
గర్వముకలది. ఆబాల్యము నాతో పెరిగినదయినను నాకు ఈవిషయ
మున తోడ్పడదు. దీని పోనీగూడడు. పోనిచ్చిన బయటికి ఈవృత్తాం
తమును పోవును. కానీ [ప్రకాశము] ఓసీ, నాకు నెవు కూడపెరిగిన
ప్రాణప్రియనని గుట్టు చెప్పుకొన్నందులకు మొట్టసాగితిని. కానీ,
ఇందుకై నిన్నుగూడ కోల్పోవలయునా? నాకు నీవే శరణమని