14
ఆoధ్రభాషావతారము
అమ్మ-అబ్బ-శబ్దరూపనిష్పత్తి
సాధారణముగా వాడుకలో నుండుదేశభాషలలో మాతాపితరులు, అగ్రజులు, పితృవ్యమాతృవ్యులు, పితృమాతృష్వసలు, పితామహమాతామహులు పసిబిడ్డ లుగ్గుపాలనాఁటి బోసినోటితో తమ్ముఁ దా మెఱుఁగ నేరనినాఁటికే, పరిచితులై పలుకరించువారు, పలుకరింపఁబడువారు నగుదురు గాన వారిచుట్టఱికపుఁబిలుపు పదములు నిర్ధంతముగ్ధాస్యములతో నుచ్చరింపఁబడునవై యుండును.
నోరు తెఱచునపుడు వచ్చుధ్వని - అ.
నోరు మూసి తెఱచునపుడు వచ్చుధ్వని -మ్మ
నిసుఁగులు నోరు మూయుచుఁ దెఱచుచు ధ్వని సేయుచుండుటలో అమ్మ-శబ్ద మేర్పడును. అది మాతృవాచక మయ్యెను - అట్లే కొంచపుమార్పులతో అ-బ్బ, అ-ప్ప, అ-న్న అ–క్క అ-త్త . పథములేర్పడెను. శిశువునకు నిత్యసన్నిహితులగు తలిదండ్రులకు, అన్నలక్కలకు అవి వాచకము లయ్యెను. -ప్ప ఒక్క యక్కరమే యగునపుడు పూర్వమున్న అ-ప్ప-ప్ప పలికినపుడు - పాప, బాబ, అయినది. -మ్మ -మామ అయినది. అత్త-తాత అయినది. -క్క-కాక అయినది. ఇట్లు చూడఁగా:
అమ - అమ్మ - మామ - మామ్మ - అమ్మమ్మ
అన - అన్న - నాన - నాన్న
అక - అక్క - కాక - కక్క
అత్త - తాత
అబ్బ - బాబ
అప్ప - పాప - రూపము లేర్పడినవి.