సీ. "ఓ సిద్ధపురుష మీ రేసరణిని గొని
చన్న నేమగుఁ దక్కు.శంక గలదె?
నీమహత్త్వముఁ గాననిజడాత్మ లే మన్న
నేమి ? కన్న మహాత్ము లించుకయును
వేఱొక్క గతిగ భావింపర, మము బోంట్ల
సంస్పర్శమాత్రంబు సమ్మతింప
నుచితంబు గా దంటి, రుచితంబె మఱి నాదు
ప్రాణహానికి నోర్చు టరసి చూడ?
గీ. బలుపలుకు లేల! యింక నా చెలులు గిలులు
నేఁగుదెంచి విఘ్నమొనర్తరిత మెఱుఁగక
కావునం గొనిపొమ్ము శీఘ్రంబ నీదు
వెనుక నిడికొని నన్ను మద్విభుని కడకు."
అన నియ్యకొని, సిద్ధుండు దా సింగంబు నెక్కి, “నన్నుఁ దాఁకకయ,దీనికటివిభాగంబునెక్కి వెనుక మరగొమ్మ నూతగాఁ గొనుచు రాఁగల వే" యనఁ గల భాషిణి “యిబా పాటి మీయను గ్రహంబుగలిగియుండ నక్కట! యిక నేఁ జనుదేరకుందునే?" యనుచు నవ్వాహనంబు నెక్కె.
అప్పడా యొక్కిరింతసింగం బాకాశమార్గంబువట్టి దవ్వు దవ్వ లరిగి, యొక్క పర్వతాగ్రంబున స్తంభితంబై, యెంత మొ_త్తినం గదలకున్న సిద్ధుండు దానిఁ గొన్ని యడు గులుదిరుగఁబట్టి ధరణికి డిగఁదోలుకొని వచ్చి యచ్చట నచ్చెలువ తోడ నవరోహణంబు సేసి కేసరిని మేఁతకు విడిచి "యోని పడఁతి! యో కల భాషిణి ! యినాముందఱి నికటంబునంద మృగేంద్ర "వాహనయను శ_క్తి గలదు, తన్మందిరంబుముందఱ నున్న మృగేంద్రంబునకుఁ గ్రిందు మీఁదం జుట్టుపట్టున నెట్టి బెట్టిదంపు