42 కవికోకిల గ్రంథావళి [స్థలం ఐదు
పగలెల్ల సూర్యాతపంబునఁ దిరుగంగ
ముదుక వాఱిన నీదు మోముఁగాంచి;
సజలమేఘశ్యామ సంకాశదేహంబు
గోరజ చ్ఛన్నమౌ తీరుగాంచి;
లలిత పల్లవ కోమలములైన వ్రేళులు
కఱ్ఱ రాపిడి కాయ గాయఁగాంచి;
వజ్రభామినీ మన: పథముల విహరించు
పదములు ముండ్ల పాల్వడుటఁగాంచి;
వేడినిట్టూర్పు విడతు; నావిధిని దూరు
కొందు; హృదయంబు వ్రీలిపోఁ గుందుచుందు;
నీచరణదాసిని రాధను నేనులేనె,
యంతకష్టంబు నీకేల యాత్మపాల?
అగ్బ : ఈ పరమభక్తురాలికి రాధాత్వము సిద్ధించినది.
మీరా : కృష్ణా, రేపటినుండియు నేనే యాల మేపఁబోయెదను. నీవా యరణ్యమునకు రావలదు. నాకు వాదోడుగా నుండుటకు నీపిల్లనగ్రోవినిమ్ము. నీ పెదవి కెంజిగురులంటిన వివరమునందె నా వాతెఱనాన్చి నీమధురాధర రసస్పర్శ ననుభవించెదను.
తాన్ : [మెల్లగా కనుఱెప్పలువాల్చుచు] గానపారవశ్యముచేత కన్నులు మూఁతవడుచున్నవి.
అగ్బ : కన్నులు మూఁతవడుచుండఁగనె ఇంతకు ముం దెన్నడును ఎఱిఁగియుండని హృదయద్వార మొకటి తెఱవఁబడినది.
తాన్ : దాని తాళపుచెవికొఱకె మనమింత దూరము వచ్చితిమి.
