పుట:Kulashekhara-mahiipaala-charitramu.pdf/29

సీ.⁠

కడువడిఁ జలియించు కన్నులకొలఁకుల                నుడుకుజలమ్ముల విడుచుదాని వెఱయూఁది యంగముల్ విరవిరవోవంగ                నగ్గలమ్ముగ వడకాడుదాని ప్రాణముల్ చంచలభావ మందఁగ నోఁట                గళగళ నురువులు గట్టుదాని మార్మెడ యిడుచు నుమ్మలికంబు దోపంగ                నొయ్యనఁ గుట్టూర్పు లూర్చుదాని

⁠

ఆ.⁠

హరిణయువతిఁ జూచి యందంద తనలోనఁ బాపభీతియును గృపారసమ్ము గీలుకొనఁగ నపుడు కృష్ణ కృష్ణా! యంచు నగ్గలించి హయము డిగ్గనుఱికి.

⁠ 83

క.⁠

ఈ తెఱఁగున హరిణిం గని శీతలసికతాతలంబు జేర్చి కడానీ పూఁతదువ్వలువ ముసుగిడి చేతుల నుదకంబు పట్టి చిలుకుచు మఱియున్.

⁠ 84

ఉ.⁠

హా! యిది యేటి వేఁట యను, నబ్బురపాటున దీనిఁ జూడ నే లా! యను, నాగ్రహింపదగునా యను, నెంతచలమ్ము గొంటి నౌ రా! యను, లేటి ని ట్లలతురా యను, నింత దలంతె శ్రీనివా సా! యను, నమ్మహీశుఁడు తదార్తి పరిక్షుభితాంతరాత్ముఁడై.

⁠ 85

వ.⁠

ఉన్నయవసరంబునం గొంతవడికి సేదదేఱి తదీయకరకమలసంస్పర్శ విముక్తసకలకలుషబంధయగు నాహరిణాంగన పూర్వజన్మసుకర్మవాసనావిశేషం బునం జనితవిజ్ఞాననైపుణ్యంబునం గృపాళుండగు నృపాలుం జూచి మనుష్యభాష ణంబుల నిట్లనియె—

⁠ 86

హరిణి పూర్వకథ

శా.⁠

క్షోణీవల్లభ! మానసంబునఁ బరిక్షోభించెదే లయ్య! మున్ బాణవ్రాతముచే నరాతిభటశుంభత్కుంభిఘోటీరథ

⁠