127
సములెందుంగలరిప్పుఁ డిద్దరఁ గవీశవ్రాతమం దుత్తమాం
ధ్రమునం దాశుకవిత్వమందు నవధానంబందు నేత్రావధా
నమునందున్ సమయానుకూల పదసంధానంబునం ధీర భా
వమునందత్యధికంపుధారణమునన్ వాగ్జృంభణంబందు వా
గమృతంబందును వాక్చమత్కృతిని వాక్యాలంకృతిన్ ధైర్యమం
దమలత్వంబున నీకునాశుకవిసింహా! బ్రహ్మవంశోత్తమా!
నీ సుకవిత్వసౌరభము నీటుగఁగ్రమ్మిననాటనుండి సం
భాసితకీర్తులౌ సుకవిమండలమండనులున్ నిరంతరా
న్యాసకళానిధుల్ విబుధభాస్కరులున్ నరపాలచంద్రులున్
దాసజనుల్ గుణగ్రహణదక్షులు సజ్జనులెల్లమానవుల్
వాసిఁజెలంగ నిన్నెటుల వాకొని వాక్పరిశుద్ధిఁగాంచి రా
యాసఁదరింపఁగాఁదలఁపునందుఁ దలంచితి నట్టిగౌరవ
శ్రీసతినందుకొమ్మిఁకను జెప్పెడిదేమి మహాకవీశ్వరా
వనధిసభాస్థలంబు కవివర్యులిలన్ బుధులద్రులెల్ల వా
రును రతనంబులందలి విరుద్ధపుఁబ్రశ్న లెపో తుపాను కుం
డినకనిహంస! నీయశపు ఠీవియె నావసరంగు నీవుత్రో
వనునడపించుపల్క నిరవద్యతగన్న కవిత్వలక్ష్మిదా
నినిఁగొని నావనొడ్డునకు నేర్పునఁజేర్చితివౌర నేఁడు నీ
టను బడకుండ నిన్నుఁ బొగడందరమా సరితూఁగసెక్కెమా
భోజునికాలమందుఁ బరిపూర్ణవిలాసముతోడ సంస్కృతం
బీజగమెల్లనిండుగొని యెంతయువాసిగ నుండె నందు రా
యోజనె కృష్ణరాయనిమహోన్నత కాలమునందు నాంధ్రమం
భోజభవాండమెల్లెడలఁబూర్తిగనిండి క్రమక్రమంబునన్
దేజమువాసియిప్డిపుడు ధీధృతినొప్పుకవీంద్రకోటిచే
బీజమునాటమొక్కయయివృద్ధికినాంధ్రమె ముందువచ్చి మున్
