“హెూటలులో వడ్డనవాణ్ణి.”
“ఆ మాట నిజమేనా?”
“అంటే?”
“చెట్టియారుగారు చెబితే నేనూ, మా అమ్మా నమ్మలేదులెండి.”
“అది నిజం శిష్యురాలా!”
“మీ కంత ఖర్మ మేమి కలిగింది?”
“కర్మబలం మానవబలంకన్న వేయిరెట్లెక్కువ. ఈ మహాయుద్దం వస్తుందను కున్నారూ ఎవరైనా? అయినా వచ్చిపడింది. జర్మనీ వాడీ విజృంభణ చూచావుకదూ?”
“ఆ జర్మనీవాడి విజృంభణ చూచాను. విజృంభించవలసిందే, పోలండు రష్యాతో సంధి చేసుకోమంటే చేసుకోందే. అందుకని సెప్టెంబరు 17-వ తారీఖునకే పోలండు పని క్షవరం.”
“ఇప్పుడీ రష్యా ఫిన్లండులకు యుద్ధమేమిటి?”
“బలవంతుడు బలహీనుల్ని తింటాడు. ఇంగ్లండు ఇండియాను వదలుతుందీ?”
“బాగా చెప్పావు అనంతలక్ష్మి! అయితే మీ బాలికలు యుద్ద విషయాలు చర్చించుకుంటూ ఉంటారా ఏమిటి?”
“ఓ యుద్ధంవల్ల మేం జాగ్రత్తపడ్డాం. ఆదో యుద్ద సమస్య. ముఖ్యంగా కావలసిన ఫేసు పవుడర్లు, పేదవి రంగులు, గోళ్ళరంగులు, మొత్తంగా కొనేసి దాచుకుంటున్నాము. ఇన్ని కత్తిబ్లేడులు కొనుక్కోరాదూ?”
“భాగ్యవంతులకు ఆ ఆ జాగ్రత్తలు. ఏ ఏ పవుడర్లు యెన్నెన్ని కొన్నావు?”
“నేనా-కూటికోరాలు రెండుడజన్లు కొన్నాను. మామూలు ఖరీదుకు పావలా ఎక్కువబెట్టి కొనేశాను! ఈవెనింగ్ యట్ పారీసు సెంట్లు, నూనెలు, పవుడర్లు వగైరాలు డజను డజను కొన్నాను. పాండ్సువారి క్రీమురకాలన్నీ డజను డజను కొన్నాను.”
“ఒకషాపు కొన్నావన్నమాట. రెండేండ్లకు సరిపోతాయి!”
రెండేళ్ళేమిటిలెండి. మూడేళ్ళవరకూ వస్తాయి. అనవసరంగా డబ్బు తగల వేయలేను.”
“ఎంత జాగ్రత్త!”
“చాలా బాగుంది లెండి. మీరు మా యింటిలో ఉండండి అన్న నా ప్రార్థనను మూలకు తోసి, ఏవేవో భావాలన్నీ తీసుకువస్తున్నారు.”
“అదికాదమ్మా, అనంతలక్ష్మి-”
అనంతలక్ష్మికి నిజంగా కోపం వచ్చింది. కోనంగిరావు మాటలను పూర్తిచేయకుండా “నన్ను అమ్మా గిమ్మా అనకండి. మీకు నామీద ఇష్టం లేకపోతే పోయింది. మీ ఇష్టం వచ్చిన చోటకు వెళ్ళండి” అని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.
కోనంగి ఆమెకు ఎందుకు కోపం వచ్చిందో అర్థంగాక హెూటలు గుజరాతుకు చేరాడు. హెూటలు యజమాని సంతోషంతో కోనంగిని జబ్బును గురించి అడిగి, అతడు కులాసాగా వున్నందుకు అనందం వెలి బుచ్చి, కోనంగికి తక్కిన వాళ్ళతోబాటు నెలకు ఇరవై రూపాయల జీతమూ చేసినాడు.
కోనంగి సంతోషంతో తన పనిలో ప్రవేశించాడు. ఆ దినం రాత్రి యథాప్రకారం కోనంగికోసం అనంతలక్ష్మి కారు వచ్చింది. కోనంగి.