అనంతలక్ష్మిని చూడగానే కోనంగి సంతోషంతో లేచి “అనంతం, సమయానికే వచ్చావు...” అన్నాడు.
అనంతలక్ష్మి మొగం ముడుచుకొని “మీతో పని ఉండి రాలేదు. సరోజిని వదినకోసం వచ్చాను చాలా ముఖ్యమయిన పని ఉంది. మీ కారు చూచి, అందరూ యిక్కడే ఉంటారు కదా అనుకున్నాను. మీ మాటలకు అడ్డం వచ్చానేమో క్షమించండి” అని గబగబ కోనంగి మాటలు వినిపించు కోకుండా, కోనంగి అడ్డం పెడితే పక్క నుంచి తప్పుకొని విసవిసా వెళ్ళి పోయింది.
కోనంగి తెల్లబోయాడు. ఈ మధ్య అనంతం నాల్గయిదుసారులు ఈ రకంగా సంచరించింది. కోనంగికి అర్థం కాలేదు. కాని చౌధురాణీకి వెంటనే అర్థం అయి నవ్వు వచ్చింది. కోనంగి చౌధురాణీని చూచి “ఎందుకమ్మా చౌధు! నవ్వుతున్నావు?” అని అడిగాడు.
“బ్రదర్ నీకర్థంకాలేదా అనంతం హృదయం?”
“నాకు ఏదో అనుమానం తట్టుతూ ఉన్నది.”
“ఏమిటి?”
“నువ్వు అనుకున్నది చెప్పు!”
“నువ్వు భార్యను మరచి నీ మనస్సు నా పైన లగ్నం చేశావని ఆమెకు అనుమానం కలిగిందని నా ఉద్దేశం!”
“అది నాకు ఇప్పుడే కలిగింది. అనుమానం. ఇదివరదాకో, ఆమె రెండు మూడుసారులు ఈలా సంచరిస్తే అర్థంకాలేదు నాకు.”
“మీ భార్యాభర్తలమధ్య నేను వచ్చి పడ్డానేమిటి?”
“నువ్వు వచ్చి పడడం ఏమిటి? నేను నా జన్మలో ప్రేమించిన బాలిక ఒక్కతే! ఆ ఒక్కతే నా భార్య అయింది!”
“అనంతం హృదయం నవనీతం!”
“నవనీతహృదయమే! కాని ఈ విచిత్రమార్గం తొక్కిందేమిటి? నా హృదయంలో నాకు తెలిసినంతవరకు అణుమాత్రం చలనంలేదే! అదివరకు ప్రేమలేకుండానే వివాహం చేసుకుందా మనుకున్నాను. కాని నా అదృష్టం కొద్దీ నాకు అనంతం దొరికింది చౌధూ! నా ఆనందం ఈనాటికీ వర్ణనాతీతమై ప్రవహిస్తూ ఉన్నది. ఇంతకూ దౌర్భాగ్యుణ్ణి నేను. నాకు సంతోషాదృష్టం ఎంతకాలం ఉంటుందీ?”
“అలా అనుకుంటా వేమిటి బ్రదర్?”
“అనుకున్నా, అనుకోకపోయినా అదృష్టం మారుతుందా చౌధూ?”
“అదృష్టం అంటే నీకు నమ్మకమేనా?”
“ఆ, సందేహం లేకుండా.”
“అయితే నన్ను ఆలోచించుకోనీ! నా విషయం డాక్టరుగారితో ఏమీ చర్చించకు. నా అదృష్టాన్ని నేనే పరీక్ష చేసుకోవద్దూ! నేను రాజకీయంగా భావాలు లేనిదాన్ని. డాక్టరుగారు సామ్యవాది.”
“రాజకీయాలకూ, వివాహాలకూ సంబంధం ఉందా వెర్రిదానా? అలా ఉందనుకొని రియాసతోను బాధాకూపంలోకి తోసింది మెహరున్నీసా!”
“అదేమిటి?”
