పుట:Konangi by Adavi Bapiraju.pdf/17

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

“ఏ కావ్యం?"

“నా బతుకు కావ్యం! సరే, మా తల్లి నిజముగా వితంతువుకాదు. విధవ మాత్రమే! అందుచేత మా రియలిస్టికు తండ్రి, మాసర్ రియలిస్టిక్ తల్లిని మంచి చీరలూ, రెండు. మూడు నగలూ అవీ ఇచ్చి కరిగించి వేశాడు”

“కరిగించటం ఏమిటి?”

“అది భావ కవిత్వంలే! హృదయం కరిగించాడనుకో. ఇంతకూ మన జన్మ ప్రారంభం అయింది. మా అమ్మ భయపడి అప్పుడు సిగ్గుచేత చచ్చిపోయిందట. మా తండ్రి ఆమెను మద్రాసు చేర్పించాడు. ఈ మదరాసులో నేను ఉద్భవించాను సీతాదేవీ!”

“అట్లాగా! ఈ మద్రాసేనా నీ జన్మస్థలం!”

“మా అమ్మ మాస్వగ్రామమైన కాకినాడ వదలి నన్ను పెంచుతూ బందరులో మకాం పెట్టింది. మా తండ్రి బ్రతికి ఉన్నన్నాళ్ళూ మాజీవితం ధనవంతుల జీవితం. నేను అల్లారుముద్దుగా పెరిగాను. మాతండ్రి నేలకు నూరు రూపాయలు పంపేవాడు. మా అమ్మ అందులో ఇరవై రూపాయలు దాచేది.”

“అదీ మంచిదే!”

“మా తండ్రి బందరులో మాకో చిన్నయిల్లు కొని ఇచ్చాడు. నా విషయంలోనే మాఅమ్మకు జరిగిన అనుభవంవల్ల నేను పుట్టిన కొన్నాళ్ళకు జుట్టు తీయించుకుంది. మా అమ్మ అసలు కొంచెం ధర్మపరాయణురాలు. కర్మ చాలా చెడ్డదనుకుంటాను. కర్మ ఎవరినన్నా ఆవహించిందా డొక్క చీలుస్తుంది. అందులో పూర్వకర్మ అయితే, అది 124 ఎ. నిబంధనే!”

“మీ అమ్మ జుట్టు తీయించకుండా వుండవలసింది.”

“జుట్టు తీయించుకోక?”

“మీ తండ్రినే పెళ్ళిచేసుకోవలసింది.”

“అక్కడే ఆ కర్మ అనే పదార్థం దెయ్యమై మా అమ్మను పట్టుకుంది. దెయ్యమేమిటి, లంచగొండి పోలీసు ఇనస్పెక్టరులా పట్టుకుంది. తన కర్మవల్ల తాను నరకకూపంలో పడిపోయిందట. ఆ తప్పు, వెధవ పెళ్ళి అనే మహా భయంకరమైన తప్పుచేసి దిద్దదలుచు కోలేదట. అంచేత మా తండ్రి తన్ను రహస్యంగాగాని, బహిరంగంగాగాని పెళ్ళి చేసుకుంటానని ఎన్ని కోరినా, తన అస్థికి కాబోయే బిడ్డ అధికారి అవుతాడని చెప్పినా మా అమ్మ ససేమిరా అంది. మరి నన్ను పెంచడమే తనకు శిక్షట.”

“ఎంత తెలివితక్కువ పని?”

“మా తండ్రి వీలయినప్పుడల్లా బందరువచ్చి నన్ను చూచి వెళ్ళేవాడు. ఎవరో చుట్టం అనుకునేవాణ్ణి. ఓ రోజున మాకిద్దరకూ ఏమీ చెప్పకుండా మా తండ్రి గుండె జబ్బువల్ల స్వర్గం వెళ్ళి ఊరుకున్నాడు. ప్రవరాఖ్యుడికి కాలి పసరు దొరికినట్లు మా తండ్రి కేమన్నా దొరికిందేమో? స్వర్గం వెళ్ళాడు. అక్కడ అతనికి ఏ అగ్నిదేవుడూ సహాయం చేయలేదు. ఇక్కడ మాత్రం అతని దేహానికి అగ్ని సహాయం చేశాడు.”

“ప్రవరాఖ్యు డెవరు?”

“అసలుయిన ఆంధ్రుడు! కోటి రూపాయల మూట ఎదురుగండా వస్తే తన్నేసిన మూర్ఖుడు.”