ఇంతలో జయలక్ష్మి అక్కడకు వచ్చి “కోనంగిరావుగారూ! కూర్చోండి” అని కోరింది. కోనంగి ఒక కుర్చీలో కూర్చుండి “ఏమండీ! మీరు ఒకసారి అన్ని తీర్థయాత్రలు తిరుగుదామనుకున్నారు. ఎప్పుడు ఏర్పాటు చేశారు? అప్పుడే సెప్టెంబరు నెలకూడా అయిపోవచ్చింది?” అని ప్రశ్నించాడు.
“కోనంగిరావుగారూ! మీతో కొన్ని ముఖ్యవిషయాలు మాట్లాడుదాము అనుకుంటున్నాను...”
“తప్పకుండా ముఖ్యాముఖ్య విషయాలన్నీ మాట్లాడవచ్చును.”
“మా అమ్మణి పెళ్ళి వెంటనే చేయమంటారా లేకపోతే బి.యే. పూర్తి చేసిన తర్వాతా?”
“అది రాబోయే పెళ్ళికొడుకునుబట్టి వుంటుంది.”
“మా అమ్మిణికి ఉన్న భూమివల్ల పదివేల పై చిల్లర ఆదాయం వస్తుంది. రొక్కం నగదు ముప్పైవేలున్నాయి. నగలు వేయికాసుల బంగారంవరకూ ఉన్నాయి. వజ్రాలు, ముత్యాలు మొదలైనవి ఏభైవేల వరకూ ఖరీదు చేస్తాయి. ఇది మా ఆస్తి.
“అమ్మిణికి ఒక రాజకుమారుడు రావచ్చు!”
“అయితే ఏమి, అమ్మిణి నేను చెప్పినమాట వినదుగా?”
“ఏమంటుంది?”
“చెట్టిగారిని చేసుకోను పొమ్మంది.” “అయ్యయ్యో!”
“అంటే అంది! వాడు పోవడమే మంచిది. వాడు రాక్షసుడు. కాని చెట్టిగారు మావారి అన్నగారి చిన్నకొడుకు శ్రీనివాస అయ్యంగారు దగ్గర సగం ఆస్తి రాయించి పుచ్చుకొని, మా ఆస్తిలో సగం తనదనీ, వాటాలు పంచాలనీ, మావారూ వారి అన్నగారూ అసలే పంచుకోలేదనీ, కాబట్టి వారి ఆస్తి విల్లు చేయడానికి ఆధికారం లేదనీ, ఇన్నాళ్ళ నుంచీ నేను అనుభవించి నందుకు తనకు ఫలసాయం క్రింద ఏభైవేలల్లో సగం ఇరవై అయిదువేలు రావలసి ఉంటుందనీ వ్యాజ్యం వేశాడు.”
“ఆరి దుర్మార్గుడా! వేశాడూ, ఏం చేద్దామని మీరు?”
“మా అమ్మిణి వాళ్లి చేసుకుంటే వ్యాజ్యం వదలుకుంటాడుట!”
“ఎంతటి దుర్మార్గుడూ!”
“మీ సలహా?”
“మీరేమి ఆలోచించారు?”
“ఈవాళే నోటీసులు వచ్చాయి. తంజాపురి సబుకోర్టునుండి.”
“వకీలుతో ఆలోచించారా?”
“మావారి అన్నగారి పెద్దబ్బాయి అనంతకృష్ణ అయ్యంగారు మా అమ్మాయికి పాఠం చెబుతూ ఉంటాడు. ఆయనకీ నోటీసులు అందాయట. ఆయన తెల్లబోయి ఎంత దుర్మార్గుడు చెట్టియారు అన్నాడు. తన తమ్ముణ్ణి నానాతిట్లు తిట్టినాడు.”
7
కోనంగి చెట్టియారుగారి కోపానికి ఆశ్చర్యం పొందనే లేదు. అతనికి చెట్టియారుగారి గుణగణం కరతలామలకమే. చెట్టియారికి అనంతలక్ష్మిని వివాహం చేసుకోడం
