48 కవిత్వతత్త్వ విచారము
సహజ మేగదా ! ఇం దస్వాభావిక మేమైన నున్నదా ? మఱియు, బాల్యదశయందు లోకానుభవము వస్తు పరిచయమును దక్షువగాన, నీ కాలమున సామాన్యములని మన మశ్రద్ధతోఁ జూచున విగూడ, ි ෆෂි యద్భుతము ಲಲ್ಲಿು గాను పించు నను టయు నెల్లరకు విదితమే . అగ్గిపుల్లను గీచిన నది మండు ననుట మనకొక వింతయూ ? బిడ్డలకన్ననో యదియొక విస్మయము పుట్టించెడు మాయ: యక్షిణి! కాబట్టి పుల్లల పెు దొరికినంజాలును. మఱుఁగు నఁ గొనిపోయి గీయుట, వెలుతురు పుట్టఁగ నే నవ్వట, చేతులు దట్టఁబోయి క్రిందికి జాఱవిడుచుట! ಇಲ್ಲು నానారీతుల నాశ్చర్యమునం దాసక్తి గనుచున్నారుగదా ! ప్రకృతిం గూర్చిన జ్ఞానము లేని వారికి నిది సామాన్యము, ఇది యపురూపము, ఇది దైనందినవృత్తము, ఇది యద్భుతము అని నిర్ణయించు వివేకము సున్న. అట్టివారికి స్వాభావికము అస్వాభావికము అను తారతమ్య మేర్పడదు గాన, సామాన్యముల నద్భుతములుగను, అద్భుతముల సామాన్యములు గను బరిగణించుట సహజము. ఈ బాల్యచాపల్యము వయసు బుద్ధియు వచ్చిన మనలో నడఁగి మాయమై యున్నను బొత్తగ నశించినదిగాదు. ఒక్కొక్కప్ప డా భావము మనల నా వేశించును. అట్టి తరుణములఁ దదుచితమైన చేష్టలకు మనమును బ్రారంభించి పిల్లలరీతి నాడుకొందు ము. కట్టుఁగతల వినఁ గోరు దుము. లేనిపోని యద్భుతముల నెవఁడైన ' నేను గాశిలో C జూచితిని. ఉత్తరకురు దేశములోని మహాత్ములయెడఁ గనుఁగొంటిని" అని చెప్పిన నెంతో నమ్మికతోను ఆనందముతోను ఊపిరి విడువక విందుము. కావున మనసు నకు నాయూ భావముల యూదేశముచొప్పన సత్యమను భ్రమను గలిగించినఁ జాలు. భావనాశక్తి కృతకృత్యమే. నీతి చంద్రికను (అందును జిన్నయసూరిగారిది) చదువునప్పడు అదేదో యోక లోకమైనట్టును, అందు పావురము లు కాకులును గాట్లాడుట మాని మాట్లాడుట సామాన్యమయిన విషయమైనట్లును మనకు c దోఁచుననుటకు ప్రత్యక్షానుభవమే తార్కాణ. ఇళ్లే పది తలల రావణుఁడు, మూఁడు తలల త్రిశిరుఁడు, ఖరు (డు, మహిషుఁడు, జాంబవంతు cడు, హనుమాను డు, వేయి కన్నుల యింద్రుడు మొదలగు పురాణ పురుషులును, విపరీతములు సైతము సత్యము లను భ్రమఁ గల్పించు నాధారము లెవ్వి యనంగా : (i) ఇప్పటి కాల దేశములకు సంబంధము లేనంత దవ్వులైన యుగములలోనో లోక్షములలో నో అట్టి కథలు నడిచినట్లు ವೆ ಏy೬ು. ಅట్లు చేసిన
