మాతృశతకము
317
పరవీరుల్ బెగడొంద ఖడ్గములఁ ద్రిప్పంజాలి యుద్ధంబులన్
శరముల్ గాడిన పోటుగంటులె తగన్ సమ్మానపత్రంబులై
యొరపుంజూపిన యార్యయోధులిపుడేమో కత్తిచేపట్టఁగా
నరుహుల్ గారట! యిట్టివింతగలదే, న్యాయమ్మటే మాతరో.
కనకాగారము, రత్నసంఖచిత మెక్కాలంబునం బండ్లు నిం
దునకేవచ్చును, బంజరంబయిన నిందుంగల్గు సౌఖ్యమ్మటం
చను రాచిల్కవిధాన నుంటి; విఁకనే నానందముంబొంద ముం
జని స్వాతంత్య్రనభో విశాలతను నిచ్చల్గాంచుమీ మాతరో.
చెఱకా బెల్లము, బియ్యమా కబళ,మోచెట్లా ఫలంబిండు మి
మ్మురుభక్తిన్ భజియింతునన్న నిడునాయుప్పొంగి వాంఛార్థముల్
పరగన్ గానుగ రాచకున్న, ననలవ్యాపారమీకున్నఁ, గ్ర
చ్చఱఁగోలంగొని రాల్పకున్న; నిదినైజబెందు నోమాతరో
గమనాయాసమునన్ హయంబులొఱగెం గపించెఁడెక్కెంబు; క
ర్దమనిర్మగ్నములాయెఁ జక్రములు; చేరన్ లేదు గమ్యస్థలం
బ, మహింజుట్టెను జీఁకటుల్, రథమువోఁబై కెత్త నీపుత్రులన్
గుమిగూడింపు ప్రబోధగీతములదిక్కుల్ మ్రోవఁగన్ మాతరో
"తరుణార్కుండిదెవచ్చువాఁడు, తమముల్ తల్గండి,పొల్పేదేమీ
హరువుల్” నా వచియించు శుక్రునటు భక్త్యావేశనక్షత్ర మీ
తరుణంబందుఁ ద్వదీయపుత్రహృదయాంతర్వర్తియైశోభిలెన్
సరగన్ స్వాప్నికబంధముం జదిపి స్వేచ్చన్ లెమ్మిఁకన్ మాతరో
