244
కవికోకిలగ్రంథావళి
నీవిసడల్పకుండ, రమణీయకుచంబులఁ బైటఁ దీయకే
ద్రావఁగనీకయోష్ఠరసపానము మోసపుటక్కుసల్పుచున్
జేవయొకింతలేని విట శేఖరులన్ గిలిగింతలార్చియే
భావజుకేళిఁదన్పకయె పంపుదు రర్థమునాఁచి రోఁచెలుల్
అట్టిపురోత్తమంబున.
కలఁడొక పంటకాఁపు కలకాలముఁ దాతలనాఁటి యాస్తులై
వెలయు మణీకలాపములు వేసవినేన్ వరిపండు నైదువం
దల యకరాలమళ్ళు, దగుధాన్యపుగాదులు పాడియావులుం
గలిగి సమస్తసంపదలఁ గ్రాలుచునుండెను బెద్దకాఁపునాన్ .
[ఈపెద్దకాఁపున కొకపుత్రుడుద్భవించి క్రమముగ బాల్యంబు గడపి విద్యలనభ్యసించి యౌవనప్రారంభసమయమున కామాయత్తచిత్తుఁ డాయెను.]
కన్నులువాల్చూపు కడలొత్తె; వక్షము
కాంక్షించె ఘనసార కర్దమంబు;
బాహువుల్ ప్రియురాలి పరిరంభమాశించె,
ముద్దు సౌఖ్యముఁగోరె మోవిచివురు,
చన్నుగుబ్బలిపైకిఁ జననుబ్బె నఖశశి;
రదనముల్ జిలగొనె బెదవినొక్క;
కర్ణయుగ్మముగోరెఁ గంతు కయ్యపుఁబల్కు
నాస యపేక్షించె శ్వాసతావి;
