242
కవికోకిలగ్రంథావళి
ఒక్కరిశిక్షలేదు; కవినొక్కనినేనియుఁ గాంచలేదు; పే
రెక్కిన పండితాడ్యు లిదమిత్థమటంచొక కావ్యమేనియున్
నిక్కము, సెప్ప లేద! యిఁకనీదగు సొంపురహించుకైత వే
ఱెక్కడనుండి యుప్పతిలె? హృత్సరసీజమునుండియేకదా!
కాఱునఁ బట్టిలాగినటుగాఁ దిలపిష్టపుశైలిఁగూర్చి ము
మ్మాఱు విమర్శచేసినను మాధురి సుంతయులేక యెంతయున్
నీరసమౌ కవిత్వమును నేర్వకయుండిన నేమిలోటు? సొం
పారెడు భావబంధముల కాశ్రయముల్ గద సత్ప్రబంధముల్ .
భావరసప్రసంగములు పాయఁగరాదు; సుధామయోక్తులం
బోవిడరాదు; మార్దవమువో శృతికంటకమైన పల్కు సం
భావన సేయరాదు; మదిభారము తోఁపఁగరాదు; శైలిసొం
పేవగఁజూడ నిక్షురసమీనెడు నట్లు రచింపు కావ్యమున్.
బాలురు సైతమొక్కరిని పద్యగతార్థము వేడరాదు! వా
చాలురు బాపురేకవిత! సారససారమరందలుబ్ధతన్
మాలలుగట్టిమూఁగు నళిమండల గీతములంచుఁ బేర్కొనన్
మోలిన ముద్దుమాటలను మూటలు గట్టుమ తీపుజొ త్తిలన్.
రసికులు మెచ్చుకోవలె; విరాజితకుండల గండపాళి సొం
పొసఁగవలెన్; మరందరసమూటలు గట్టవలెన్; మిటారిమే
ల్పసిమి వలందగుబ్బలను బయ్యెదజాఱినఁ బొల్చుక్రొంబసల్
పొసఁగవలెం గడింది; యటుపొల్పెసఁగన్ రచియింతు వేకృతిన్.
