ద్యము]
పూర్వజన్మస్మృతి
149
పూతన పాలుద్రావి విసపు న్నురువుల్ వెలిజాఱ, ముగ్ధశో
బాతరళాక్షులన్ నగవుపట్టఁగ లేక యొకింతమోడ్చుచున్
వ్రేతల గుండియల్ వగులు వేడ్క, జరించెడు నిన్నుఁగాంచి నే
భీతిలి తల్లి జానువులఁ బెట్టునఁ గౌఁగిలినట్లు దోఁచెడిన్.
తరువులు పెల్లగిల్ల, గిరితండము కొమ్ములు వ్రీల, దిద్దిరం
దిరుగుచు నిండ్లు నిండ్లుగనె నింగి సుడింపఁగ రేఁగి వీచు నా
మరుతమునందు నిన్ గగనమధ్యమునం గనుగొన్న నాఁటి యా
వెఱ పిపుడైనఁగాని ననువీడదు; నిద్దుర నుల్కు గొల్పెడిన్.
చీటికి మాటికిం దులిపిచేఁతలు చేసెడి, నిన్నుఁగాంచి యిం
కాటలు మానరా తనయ, యంచు యశోద వచించి త్రాటితో
ఱోటికి నిన్నుఁగట్ట నెగరొప్పుచు మద్దుల సందుకీడ్చి యు
ద్ఘాటనముంబొనర్చు నిను గన్గొని కాలికి బుద్దిసెప్పితిన్ .
మఱిచితి ముద్దుకృష్ణ, యొకమాపటివేళ యశోద మందలోఁ
దిరుగుటఁగాంచి మీఁగడలు దెచ్చి, సకుల్ మనవెంటరాఁగ నం
దఱమును నారగింప, నది తల్లి కనుంగొన, లేచి, మీఁగడే
మెఱుఁగమటంచు నమ్మయొడియెక్కిన నీచెయిదంబుదో? చెడిన్
కన్నీటిధారలం గరఁగిన కాటుక
మఱకలు బుగ్గల మెఱయుచుండ;
గ్రీఁగంటిచూపుతోఁ గేల్దోయిఁ గౌపీన
మును మెలిపెట్టుచు, ముద్దులొల్కు .
