ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
ద్యము]
రాథాకృష్ణులు
87
యవ్వల స్మృతిదక్క నంతయు నింద్ర
జాల మట్లేడకో జాఱిపోయెదవు!
నిన్ను నమ్మినదాని, నిన్వలచుదాని,
నీపదంబులఁ జిత్త నీరేజ కళిక
నిడు తపస్విని జీవనేంద్రచాపంబు
ఖండించెదేమోయి, కఠినహృదయుండ!
కృష్ణుఁడు
ఓముద్దరాల, నన్నూరక యేల
కానిమాటలు పల్కి కటకటించెదవు?
యమున గట్టులనుండి యాల మరలించి
వచ్చితి నిప్పుడే వనసీమదాఁటి;
కావి దుమారంబు గ్రమ్మిన చేల
మైనఁ దీలేదింక నరయు మోచెలియ.
నిష్కారణపు శంక నిందింపఁ దగదు,
తథ్యమారసి నన్ను దండింపరాదె?
లావణ్యసరసిలో లాస్యంబు లాడు
నీమోముదమ్మి యే నిమిషంబెకాని
చూడకుండిన నాకు శూన్యమౌ జగము.
మున్నటి వలపులు, ముద్దుముచ్చటలు
మఱచి యిట్లాడేదో మతిలేనిదాన!
