తెనాలి రామకృష్ణకవి.
243
ముదిసినకాలమందునను ముందటియట్లుగ భాగ్యరేఖ నీ
నుదుటను లేదు లే దనుచు నొచ్చిన మెచ్చిన భూవరుం డిలన్. 9
మ. సతతోత్సర్జనవార్ధునీసముదితస్వర్ణాద్రిరాట్కర్ణి కా
భ్రతలేందిందిరడింభగుంభితయశోభ్రాజచ్ఛితాంభోరుహా
తతవిస్ఫూర్తికరోరుదోఃప్రఢిమసత్ప్రాగ్రావజాగ్రన్ని జా
ద్భుతతేజోనవహేళిసంవరణభూభౄన్మౌళి యొప్పెన్ భువిన్. 10
మ. బలవద్దర్పకశస్త్రికానిహతి నైప న్లేక యవ్వేళ న
య్యలినీలాలక యంబరాంతపరిణీతాత్మీయభిన్నాననో
త్పలినీబాంధవ యౌచు నేడ్చెఁగడు భూపా లైకరాగంబునన్
గలకంఠీ, కలకంఠ, కంఠ, నినదైక్యస్ఫూర్తి శో భిల్లఁగన్. 11
గీ. ఓయి కురురాజ ! నీకొడు కుత్తగోల, కొండవలె నుండు విను మాల ముండ దింక
భండనంబునఁ గెల్పింతుఁ బాండుసుతుల, నురమునను బూలదండ రే కొత్తకుండ. 12
క. జలచరము మిడుత మ్రింగెను, జలచరమును మ్రింగె మిడుత జగతీస్థలిలో
వలరాజు రాజు మ్రింగెను, వలరాజును రాజు మ్రింగ వచ్చినఁ బడియెన్. 13
ఉ. అక్షరపక్షపాతమున నర్థము నూళ్ళ నొసంగ నుబ్బుచున్
భిక్షజటాధరాదికులు భిన్న నిజవ్రతు లౌదు రైన దు
ర్భిక్షరుజాశిశుచ్యుతులు పెక్క గుభక్తి య చాలు దాననౌ
తక్షుభితత్వమే యఘము దార్పుఁడు శంక దొఱంగు మీయెడన్. 14
చ. అలఘనచంద్రబింబనిభ మై తగుకాంతమొగంబు, దానిలోఁ
గలిగినయర్థభేదములఁ గైకొని చెప్పఁగ నొప్పుకొప్పు, చె
క్కులు రదనాంశుకంబు నవి గుబ్బలకున్ సరిరాక పోయెఁ జే
తులు సరి యయ్యె దానిగతి దోఁచెను బొంక పుటారు దానికిన్. 15
ఉ. అనలి నాక్షి వేనలికి నంబుథరంబు సమంబు గామిచే
దా నిరువ్రయ్యలై చనినఁ దద్దశఁ జూచి దయార్ద్రులై బుధుల్
దానిపదాంతరంబునను దారు వసించినవారు గావునన్
బూని తదంశమున్ సమతఁ బోల్చిరి తత్సతిదృక్కుచంబులన్. 16
పైపద్యములలో నన్నియుఁగాని కొన్నిగాని రామకృష్ణుని వని నిస్సంశయముగఁ జెప్పంజాలము. కావనియు నిర్ధారణ జేయ వలనుపడదు.