పుట:Kaseemajilee Kathalu 3 Part Madhira Subbanna Deekshitulu.pdf/42

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

హైమవతికథ

45

వైతివి. అని వానిం బెదరించుచు నుల్కాయుగమువలె నొప్పుచున్న గ్రుడ్డులు త్రిప్పుచు నన్ను జూచి యిట్లనియె.

ఏమీ! రాకాసీ! నాఫ్రౌఢిమంయెఱుగక నీవు వీనిదగులుకొని వచ్చితివి? నిజము చెప్పుము లేకున్న మీయిద్దరిపనియు బట్టించెదను, నీవెవ్వతెవు? యెచ్చట వచ్చితివి? వీనికి నీకు సంఘటన మెట్లయ్యెను. జెప్పుమనగా దానిమాటలకు నేను జడియుచు నిట్లంటిని

ఓసీ! నేను నిజము జెప్పెదను వినుమనువఱకు అదిలేచి చీ! చీ? రంఢా నన్ను ఓసీ! అనిపిలుచుటకు నీతొత్తుననుకుంటివా? నిన్నేమి చేయుదునో చూడుమని పలుకుచు లేచి నన్ను గొట్టవచ్చినది.

అప్పుడు వాడు లేచి అడ్డగించుకొని పెట్టా! మాలో నోశీ అని పిలిచినం దప్పు. పెట్ట అని పిలువవలయును జ్ఞాపకముంచుకొనుమని చెప్పెను.

నేనును, మంచిదని, దానితో బెట్ ? కోపము సేయకుము. నేనెఱుగక, అట్లంటి నేనొక రాజు కూతురను. నాపేరు హైమవతి నాకు బెండ్లిచేయుచుండగా, గుర్రపుదొంగలు నన్నెత్తుకొనివచ్చి నిన్నటిరాత్రి యీ అడవి నడుమ బడవైచి లేచిపోయిరి దారి దెలియక క్రుమ్మరుచుండ నాపై బులి జంపదుమికినది. ఇంతలో నీమగఁడు దైవమువలె నాయాపదఁదప్పించి యీ యింటికిఁ దీసికొని వచ్చెను. ఇంతియ నిజము. దీనిలోఁ గొంచెమేనియు నసత్యములేదు అని చెప్పితిని.

అప్పుడది నిప్పు తొక్కిన కోతిఁవలె నెగురుచు, మగనింజూచి యౌరా! యెంతదబ్బరలాడితివి. తరువాతఁ బులి, పులి అని యెద్దియో కొంతవరకుంజెప్పి మరల దప్పించితివి. నీవు పులిని జంపినట్లీ రాకాసి చెప్పుచున్నది. దాని మాంసమేమి చేసితివి. ఇంటి కేమటికిఁ దెచ్చితివి చూడుము నిన్నేమిచేయుదునో? అని పండ్లు పటపట గొరుకుచు లేచి అచ్చటనున్న వింటిబద్ద దీసికొని వానిని దెగబాదినది.

అప్పుడు వాడు తోక ద్రొక్కిన సర్పమువలె రోజుచు నాబద్దలాగికొని దానిని యమలోకము చూచి వచ్చినట్లు మరల గొట్టెను.

అదియు వానిం జుట్టు పట్టుకొని నేలబడద్రోచినది. అప్పుడయ్యిరువురుఁ గొంత సేపు ముష్టియుద్ధము చేసిరి. నాయోపిన కొలది వాండ్రను విడదీయవలయునని ప్రయత్నము జేసితిని. కాని రెండు మూడు పాదప్రహరణములు తగిలినంతఁ దరి కఱుగలేక పోయితిని.

అట్లాచెడిప కొంతసేపు మగనితో జగడమాడి వడివడి లేచి నన్ను బద్దతోఁ గొట్టబోవుచు ఛీ, ఛీ, పెట్టా! నా కొంపముంచితివి. నా కాపురము పడద్రోయవచ్చితివా? నీవు నాకన్న జక్కనిదానవా? ఈ నీచుఁడు నిన్ను వరించెనే? కానిమ్ము. నా బంధువులతో జెప్పి నిన్నేమి చేయించెదనో చూడుము. అని చురచురం జూచిమేను నంటికొని యున్న ధూళి రాల్చుకొనుచు నెచ్చటకో పోయినది.

అంతలో సాయంకాలమగుటయు నేను మిక్కిలి భయపడుచు వానితోఁ వోరి!