చంద్రుని కథ
243
అప్పుడు మల్లిక నావృత్తాంతమంతయు నక్కాంత కెఱింగించినది. వారందఱు నెద్దియో గుజగుజలాడుకొనం దొడంగిరి. కాని తదీయరూపాయత్తచిత్తుండ నగుటచే నాకేమియు నెఱుకపడినదికాదు. దూరముగానుండి చూచుటచే మొదట నమ్మదవతి సౌందర్యమంతగా నాకు దెల్లమైనదికాదు. అప్పుడు స్ఫుటముగా జూచుట తటస్థించినది. అయ్యారే?
క. కన్నులకు మొగముచాలదు
చన్నులకు నురస్థలంబు చాలదు వెన్నుం
బెన్నెరివేణికిఁ జాలదు
కన్నియ చెలువంబు బొగఁడఁగా నాతరమే.
భూలోకములో మనము చూచెడు స్త్రీలు లోకసుందరులని ప్రసిద్ధినొందినవారు తత్పరిచర్యకయినం దగరని రూఢిగ జెప్పగలను. అట్టి సౌందర్యవతిని నా యెదుట నునిచిన యుపకృతికి గృతజ్ఞత జూపుచు దదంగసౌష్టవము తనివి తీరక చూచుచున్న సమయంబున చారుమతి యొకపుష్పమాలిక తెచ్చినా మెడయందు వైచినది.
అప్పుడు మల్లిక మఱియొక పుష్పమాలిక నా చేతి కందిచ్చి ఆర్యా! ఈ చారుమతి చేసినదానికి బ్రతిచేయవలదా? అని పలుకుచు నాకలికిని నాముందరకుం దీసికొనివచ్చి తలవంచి పూవులదండ మెడలో వేయుము వేయమని పరిహాసగర్భితముగా బలికిన నేనంగంబున బులకలుప్పతిల్ల దెప్పున నిదిగో నా హృదయము నీ కర్పించుచున్న వాడనని సూచించుచున్నట్టు యప్పడంతి మెడలో గుసుమమాలిక వైచితిని అట్టి సమయమున నందున్న సుందరులెల్లరు మా యిరువురిపైని శ్వేతపుష్పంబులం జల్లిరి. అవియే తలంబ్రాలుగా మా శిరంబుల శోభిల్లినవి. ఆప్పుడు నేను మల్లికతో దరుణీ! మీరు నాకు గావించిన యపూర్వ సత్కారములకు మిక్కిలి సంతసించితిని. కృతజ్ఞతజూపుట గాక దీనికి బ్రతి యేమియు జేయనోప నీయక్షనందన పేరురంబున సతతము దాల్చియుండెదనని పలికిన చిఱునగవుతో చారుమతి మల్లికా! అదియే మనకు పదివేలు. అంతకన్న వేఱొక యుపచారముతో పనిలేదని పలికినది.
అప్పుడు వసంతిక నవ్వుచు జవ్వనీ! నీవిందాక నా మాటకేమని యుత్తరమిచ్చినవో జ్ఞాపకమున్నదా యనుటయు తమాలిక యపూర్వసత్కారంబుల నతిథిం బూజించినది. కొరవయేమి వచ్చినదని పలుకుచు నప్పు డూరకొమ్మని దానికి సంజ్ఞ చేసినది.
పిమ్మట వారందరు జనాంతికముగా నెద్దియో యాలోచించుకొనిరి. తరువాత మల్లిక నాతో ఆర్యా! అలకాపురీదర్శనోత్సుకత్వము మీకు గలిగియుండపోదు. మా సకురాలికి మిమ్ము నచ్చటికి దీసికొనిపోవలయునవి యభిలాషగానున్నయది అది దేవభూమి కావున శుచులయి రావలయు, తత్తటాకంబున జలకమాడి వత్తురుగాక రండని పలికిన నేను వల్లెయని యాపల్లవపాణి వెంటనరిగితిని.
