విద్యావతి కథ
109
ఇరువది మూడవ మజిలీ.
విద్యావతి కథ
గోపా! వినుమట్లు కందర్పు డాసుందరీరత్నముతో అక్కురంగంబుపై గూర్చుండి గరుడవాహనారూఢు డయిన లక్ష్మీనారాయుణుడువోలె మెరయుచు గగనమార్గంబున నతిరయంబునం బోవబోవ గొండొకవడికి దూరుపుకొండ మార్తాండుం డలంకరించుటయు మనోరమ తద్వేగంబు సైరింపక నాథా! యీయంత్రసారంగము వేగంబునం బతంగవతిం బురడింపుచున్నది. దీనివడికి నాయొడలును. గన్నులును దిరుగచున్నయవి. యింతదాక అసువులుగ్గబట్టుకొని యుంటినిక నిలువజాలను యెందేని నొక్కింతసేపు విశ్రమించి యేగుదము పుడమికి దింపుడని పలుకగా విని యారాజపు త్రుండు ధాత్రీతలముపయి జూడ్కులు నెరయుజేయుటయు నల్లంత దవ్వులో నొకపట్టణము గనంబడినది కందర్పుడప్పుడు కీలుద్రిప్పి తెప్పునదానిఁ బదిలముగా దత్పురబాహ్యారావమునం దింపి పడతీ! పుడమికి వచ్చితిమి కన్నులం దెరువుము. వెరపుడుపికొనుమని పలుకుచు మెల్లన అక్కుసం బిగియబట్టి యారాచపట్టిని భూమిపయి నిలువంబెట్టెను.
అప్పల్లవపాణి మెల్లన గన్నులుదెఱచి నలుమూలలు పరికింపుచు రాజపుత్రా! ఇదియేదేశము? మీరాజధాని యిచ్చటికెంతదూరమున్నది? మాపట్టణము విడిచి యెంతదవ్వు వచ్చితిమి? మనల నెఱింగినవారిందెందేని లేరుగదాయని బెదరు గదురబలికిన అక్కలికి నూరడింపుచు గందర్పుడు బోటీ! యిది యేదేశమో నాకును దెలియదు. మావీటికి నేటిరేయిలోపున జేరవచ్చును. మీదేశ మిచ్చటికి బెక్కుదూర ముండవచ్చును. మనల నెఱింగిన వారిందుండరు. కాని మనయాకారములు చూచిన వారికి సందియము గలుగకమానదు. కావున నీవిచ్చోట గూరుచుండుము. నేనొక్కరుండపోయి దాపుననున్న అంగడిలో నాహారవస్తువు లెవ్వియైన గొని తెచ్చెద దృటిలో వచ్చెదనని అచ్చిగురుబోడికి జెప్పియొప్పించి యాజింకం జంకనిడికొని నలుదెసలం జూచుచు అల్లన అప్పటణాభిముఖుండయి అరిగెను.
ఆప్రాంతమందలి అంగడిలో నాహారపదార్ధము లేమియుదొరకమి అతండు క్రమక్రమంబున ద దపేక్షఁ జేసి అరుగుచు, దుద కప్పట్టణాభ్యంతరమునకుం బోయెను, అతండరిగిన వీథి వేశ్యాజనసంకులంబై యుండెను.
అట్టివీథింగల విశేషములు సూచుచు గందర్పుడంతరంగంబున మనోరమ వృత్తాంతము విస్మతిజెంది యరుగనరుగ నొక్క విచిత్రభవనద్వారమున నిలువంబడి యొక విటుండును వేశ్యమాతయుం గలహింపుచుండ నాదండ నిలువంబడి