లుబ్ధా-- చిన్నతనంగదా! మధురవాణి నాపిల్లలాంటిది. ముట్టుగుంటే అదోతప్పుగా భావించకండి.
రామ-- నీ సొమ్మేం బోయింది! అదికాదు, చూశారా మావాఁ. వుంచుకున్న ముండాకొడుకు యదట, మరో మొగాణ్ణి పట్టుకుని "వీడి దండలు కమ్మెచ్చులు తీసినట్టున్నాయి. వీడి ఛాతీ భారీగావుంది"- అని చెవిలో నోరుపెట్టి గుసగుసలాడుతూంటే అగ్గెత్తుకొస్తుందా రాదా?
లుబ్ధా-- పొరపాటు. లెంపలు వాయించుకుంటాను. క్షమించండి.
రామ-- మీలెంపలు వాయించుకుంటే కార్యంలేదు. దాని లెంపలు వాయించాలి. మీమీద దానికి కొంచెం యిష్టం వున్నట్టుంది. గట్టిగా బుద్ధిచెప్పండి.
లుబ్ధా-- నామీద యిష్టవేఁవిఁటి మావాఁ! యక్కడైనా కద్దా?
రామ-- మీయింటికి వెళ్లిపోయొస్తానంటూందే? మరి తీసికెళ్లు.
(పైమాటలాడుచుండగా మధురవాణి పట్టుచీరకట్టుకుని ప్రవేశించి.)
మధు-- అలాగే తీసికెళ్తారు మీకు భారవైఁతేను. ఆ మహానుభావుడికి చాకిరీచేస్తే పరంఐనా వుంటుంది.
లుబ్ధా-- మామగారు హాస్యానికంటున్నారుగాని, నిన్నొదుల్తారా? నేతగను, తగను.
రామ-- అలాగడ్డి పెట్టండి!
మధు-- ఆయన హాస్యానికి అంటున్నా, నేను నిజానికే అంటున్నాను. గడ్డి గాడిదలు తింటాయి; మనుష్యులు తినరు.
రామ-- అదుగో మళ్లీ గాడిదలంటుంది! (మధురవాణి నవ్వుదాచుటకు ముఖం తిప్పికొని, లోగుమ్మముదాటి, విరగబడినవ్వును.)
లుబ్ధా-- మధురవాణికి మీదగ్గిర భయంభక్తీకూడాకద్దు.
రామ-- వుంది. కోపవొఁస్తే గడ్డి పరకంతఖాతరీ చెయ్యదు. పరాయిమనిషి వున్నాడని అయినా కానదు.
లుబ్ధా-- పెళ్లిప్రయత్నం యిక మానుకోవడవేఁ ఉత్తమం, అని తోస్తుంది. యేవిఁటి తమశలవు?
రామ-- నాశలవేం యెడిసింది! పెళ్లిచేసుకోవొద్దని మధురవాణి శలవైంది. దాని బుద్ధికి ఆనందించి అలా నడుచుకుంటున్నారు. స్త్రీబుద్ధిః ప్రళయాంతకః అని చెప్పనే చెప్పాను.
లుబ్ధా-- మీరు ఆప్తులనేగదా మీ సలహాకి వొచ్చాను. మధురవాణి చెప్పిందనా పెళ్లివద్దంటున్నాను. తప్పినపెళ్లి తప్పిపోయింది. ఖర్చులుకూడొచ్చాయి గదా అని సంతోషిస్తున్నాను.
రామ-- రెడ్డొచ్చాడు మొదలాడన్నాడట. సాధక బాధకాలు యెన్ని పర్యాయములు చెప్పినా అవి అన్ని పూర్వపక్షంఐ, ముక్తాయింపు మళ్లీ డబ్బు ఖర్చు
