రామ- మీరు ముసలివాళ్లనీ, మీకు క్షయరోగం వుందనీ కూడా, యెవరో చెప్పా`రట.
లుబ్ధా- నేను ముసలివాణ్ణా వీడి సిగతరగా! యాబైయేళ్లకే ముసలిటండీ? కొంచం దగ్గు వుండడవేఁ కాగట్టండి (దగ్గును) నిలివెడు ధనంపోసి పిల్లని కొనుక్కున్న తరవాత, మరిదాని ఘోషా, నా ఘోషా వాడి కెందుకయ్యా? డబ్బుచ్చుకున్న తరవాత చచ్చిన శవానికైనా కట్టకతీరదు. మాటాడ్రేం?
రామ- అవును; నిజవేఁ. మీరు ముసలివాళ్లైతేమాత్రం?
లుబ్ధా- అదుగో. 'ఐతేమాత్రం' అంటారేవిఁటి? నువ్వేపెట్టావు కాబోలు యీ పెంటంతాను.
రామ- అన్ని పెంటలు పెట్టడానికీ, మీ తమ్ముడు గిరీశం అక్కడే వున్నాడుకదూ?
లుబ్ధా- వీడు, అక్కడెలా పోగయినాడయ్యా నాకు శనిలాగ?
మధు- ఏమి! యీ మగవారి చిత్రం! యింతసేపూ పెళ్లి వొద్దని వగిస్తిరి; యిప్పుడు పెళ్లి తేలిపోయిందని వగుస్తున్నారు. నిజంగా మీకు పెళ్లాడాలని వుందండీ?
లుబ్ధా- వుంటే వుంది, లేకపోతే లేదు. గాని యీ దుర్భాషలు నేను పడి వూరుకుంటానా?
మధు- మరేం జేస్తారు?
రామ- యేంజేస్తారా? డామేజీకి దావా తెస్తారు.
లుబ్ధా- దావావొద్దు, నీ పుణ్యం వుంటుంది. వూరుకో బాబూ.
రామ- కాకపోతే, యింతకన్నా చవకైనదీ, సాంప్రదాయవైఁనదీ, సంబంధం కుదిర్చి, చేసుకున్నావఁంటే, అగ్నిహోత్రావుధాన్లుని చెప్పుచ్చుకు కొట్టినట్టు వుంటుంది.
లుబ్ధా- చవగ్గా కుదరడవెఁలాగ?
మధు- నామాటవిని పెళ్లిమానేసి వూరుకోండి.
లుబ్ధా- యేం? ముసలివాణ్ణని నీకూ తోచిందా? యేవిఁటి?
మధు- మీరా ముసలివాళ్లు? యవరా అన్నవారు?
లుబ్ధా- నీకున్నబుద్ధి ఆ అగ్నిహోత్రావుధాన్లకి వుంటే బాగుండును.
మధు- ఓ పన్ను కదిలిందా? కన్నుకు దృష్టి తగ్గిందా? చూడండీ, మీ దండలు కమ్మెచ్చులు తీసినట్టు యలా వున్నాయో?
రామ- (తనదండలు చూసుకొని) మావఁ పెరట్లో గొప్పు తవ్వడంనుంచి దండలు మోటుగా వున్నాయి; గాని నాదండలు సన్నవైఁనా ఉక్కు ఖడ్డీలు.
మధు- (తన చీర కొంగుతో లుబ్ధావధాన్లు ఛాతీకొలిచి) యెంతఛాతీ!
రామ- యేమిటీ వాళకం?
మధు- వుత్తరం, మీలో మీరు చదువుకుంటారేం? పైకి చదవండి.
రామ- నువ్వు నన్ను ఆజ్ఞాపించే పాటిదానివా? మేం చదువుకుంటాం. యివి ఆడవాళ్లు వినవలిసినమాటలుకావు. నువ్వు అవతలకి వెళ్లు.
