మధు- రామ?
రామ- అది ఆడవాళ్లు వినవలసిన మాటకాదు.
లుబ్ధా- అది కూడా మీరే బనాయించారంటా డేవిఁటండీ?
రామ- వాడి నోటికి సుద్ధీ, బద్ధంవుందీ? డామేజీ పడితేగాని కట్టదు.
లుబ్ధా- కొంచం అయినా నిజం వుండకపోతుందా, అని నాభయం. అత్తగారికి యిష్టంలేదని పోలిశెట్టి కూడా చెప్పాడు. యీ సంబంధానికి వెయివేలదణ్ణాలు; నా కొద్దుబాబూ.
మధు- బాగా అన్నారు. మీ సంబంధం మాకు యెంతమాత్రంవొద్దని, మీ మావఁగారి పేర వ్రాయండి. కాకితం కలంతేనా?
లుబ్ధా- మావాఁ! మరి ముందూ వెనకా ఆలోచించక వెంటనే వుత్తరం రాసి పెట్టండీ. (నిలబడి మధురవాణి చెవిలో రహస్యము మాట్లాడును; మధురవాణి లుబ్ధావధాన్లు చెవిలో మాట్లాడును.)
రామ - మొహంమీద మొహంపెట్టి, యేవిఁటా గుసగుసలు? పైనుంచి పోస్టుజవాను- "లుబ్ధావుధాన్లుగారున్నారండీ. వుత్తరంవొచ్చింది"
(మధురవాణి పైకివెళ్లి వుత్తరముతెచ్చి లుబ్ధావధాన్లుచేతికి యిచ్చును. లుబ్ధావధాన్లు రామప్పంతులు చేతికి యిచ్చును.)
లుబ్ధా- సులోచనాలు తేలేదు. మీరే చదవండి.
రామ- (తనలో చదువుతూ) మరేవీఁ! చిక్కే వొదిలిపోయింది. మీ మావఁగారి దగ్గర్నించి.
లుబ్ధా- యేవఁని? యేనుగులూ, లొటిపిటలూ తానంటాడా యేవిఁటండి?
రామ- మీ సంబంధవేఁ అక్కర్లేదట.
లుబ్ధా యేవిఁటీ? యెంచాతనో? వాడికా అక్కర్లేదు? నాకా అక్కర్లేదు? తన పరువుకి నేంతగాను కానో?
మధు- నిమిషంకిందట పెళ్లి వొద్దన్నారే? యిప్పుడు పెళ్లి తప్పిపోయిందని కోపవాఁ?
లుబ్ధా- యింకా యేం కూస్తాడో చెప్పండీ.
రామ- మీరు పీసిరి గొట్లని యెవరో చెప్పారట.
లుబ్ధా- నేనా పీసిరి గొట్టుని? వొక్కపాటున పద్దెనిమిది వొందలు యే పీసిరి గొట్టు పోస్తాడు? యింత సొమ్ము యెన్నడైనా, ఒక్కసారి, అగ్నిహోత్రావుధాన్లు కళ్లతో చూశాడూ? సంసారం పొక్తుగా చేసుకుంటే పీసిరి గొట్టా? వాడిసొమ్ము వాడినెత్తిన కొట్టినతరవాత, నేనెలాంటివాణ్ణి అయితే వాడికేం కావాలి?
మధు- యెలాంటివాళ్లేం? బంగారంలావున్నారు?
