మధు- పెళ్లినాలుగురోజులూ, తలుపేసుకుని యింట్లో కూచోండి.
రామ- ఆడదానిబుద్ధి సూక్ష్మవఁని చెప్పానుకానూ? మామంచి ఆలోచన చెప్పావు.
మధు- గాని, నాకొకభయం కలుగుతూంది. నిశిరాత్రివేళ పైగొళ్లెం బిగించి, కొంపకి అగ్గిపెడతాడేమో?
రామ- చచ్చావేఁ! వాడు కొంపలు ముట్టించే కొరివి ఔను. మరి యేవిఁగతి?
మధు- గతి చూపిస్తే యేమిటిమెప్పు?
రామ- "నువ్వుసాక్షాత్తూ నన్ను కాపాడిన పరదేవతవి" అంటాను.
మధు- (ముక్కుమీదవేలుంచి) అలాంటిమాట అనకూడదు. తప్పు!
రామ- మంచిసలహా అంటూ చెప్పావంటే, నాలుగు కాసులిస్తాను.
మధు- డబ్బడగలేదే? మెప్పడిగాను. నేను నా ప్రాణంతో సమానులైన మిమ్మల్ని కాపాడుకోవడం, యెవరికో ఉపకారం?
రామ- మెచ్చి యిస్తానన్నా తప్పేనా?
మధు- తప్పుకాదో? వేశ్యకాగానే దయా దాక్షిణ్యాలు వుండవో?
రామ- తప్పొచ్చింది. లెంపలు వాయించుకుంటాను, చెప్పు.
మధు- పెళ్లివంటలకి పూటకూళ్లమ్మని కుదర్చండి.
రామ- చబాష్! యేమి విలవైన సలహా చెప్పా`వు! యేదీ చిన్నముద్దు (ముద్దుపెట్టుకోబోయి, ఆగి) గాని గిరీశంగాడు నన్నూ దాన్నీకూడా కలియగట్టి తంతాడేమో?
మధు- ఆభయం మీకక్కరలేదు. పూటకూళ్లమ్మ కనపడ్డదంటే, గిరీశంగారు పుంజాలు తెంపుకు పరిగెత్తుతారు, ఆమె నోరు మహాఁ చెడ్డది.
రామ- అవును. నోరేకాదు, చెయ్యికూడా చెడ్డదే. దాం దెబ్బనీకేం తెలుసును. గాని, మా దొడ్డసలహా చెప్పావు. యేదీ ముద్దు. (ముద్దుపెట్టుకొనును.)
(ముద్దుబెట్టుకుంటుండగా, లుబ్ధావధాన్లు ఒక వుత్తరము చేతబట్టుకుని ప్రవేశించును.)
లుబ్ధా- యేమిటీ అభావచేష్టలూ!
రామ- (గతుక్కుమని తిరిగిచూసి) మావాఁ పడుచువాళ్లంగదా? అయినా, నా మధురవాణిని నేను నడివీధిలో ముద్దెట్టుకుంటే, నన్ను అనేవాడెవడు?
మధు- నడి కుప్పమీదయెక్కి ముద్దుపెట్టుకోలేరో? పెంకితనానికి హద్దుండాలి. బావగారికి దండాలు, దయచెయ్యండి. (కుర్చీ తెచ్చి వేయును.)
రామ- నాకు మావఁగారైతే, నీకు బావగారెలాగేవిఁటి?
మధు- మాకులానికి అంతా బావలే. తమకు యలా మావఁలైనారో? (లుబ్ధావధాన్లుతో) కూచోరేం? యేమి హేతువోగాని బావగారు కోపంగా కనపడు