మధుర- సరె, సౌజన్యారావు పంతులుగారు మంచివారు గనక ఆయనదాకావస్తే నాకంటె నాకు యిప్పించేస్తారు గాని, లుబ్ధావఁధాన్లు ఆరూపాయలూ, కంటా, పెట్లో పెట్టుకుని ముంగిలా మాట్లాడకుండా వూరుకుంటేనో?
కరట- దానిఖరీదు నేనిచ్చుకుంటాను.
మధు- తమరు ఒకవేళ మఠంలో ప్రవేశిస్తే మరి నాకు కంటె ఖరీదుయిచ్చేవారెవరు? అందుచేత ఆకంటె నాకు తిరిగీ వచ్చేవరకూ మీశిష్యుణ్ణి నాదగ్గిర తాకట్టువుంచండి.
కరట- అలాగనే.
శిష్యుడు- మీసొమ్మేంబోయింది. నాపెళ్లో?
కరట- నాలికా, తాటిపట్టెరా?
శిష్యుడు- మీరోవేళ- జయిల్లోకివెళితే
మధు- గురువుకు తగిన శిష్యుడివౌదువు!
కరట- అంత ఉపద్రంవొస్తే, నీపెళ్లిమాట నాపెళ్లాంతో యరేంజిమెంటుచేసి మరీవెళతాను.
శిష్యుడు- యేమో! ఘోరవైఁనప్రమాణం చేశారుగదా?
కరట- మధురవాణీ, కొంచంశ్రమచేసి కంటెతేవా?
మధు- యేవొఁచ్చింది తొందర?
కరట- హెడ్డుగాని, రావఁప్పంతులుగాని, వొచ్చారంటే నాకొంప ములుగుతుంది.
మధు- ములిగితే తేలుస్తాను.
కరట- అంత చాకచక్యం నీకులేదనికాదు.
(మధురవాణి లోనికివెళ్లును.)
కరట- అది చెప్పిందల్లాచెయ్యక. కొంచంపై ఒచ్చేదికాని, మరీ నడుస్తూవుండు. యేవైఁనావుంటే, నాచెవిని పడేస్తూండు.
శిష్యుడు- యవరిదగ్గిర వున్నప్పుడు వారు చెప్పిందల్లా చెయ్యడవేఁ, నా నిర్ణయం. మీరు యేం పైకాని, నాచేత ఆడవేషంవేయించి పెళ్లిచేశారో?
కరట- ప్రమాదో ధీమతామపి. యంతటివాడికైనా ఒకప్పుడు కాలుజారుతుందిరా!
(మధురవాణి కంటె పట్టుకు ప్రవేశించి.)
మధు- తాకట్టువస్తువ తప్పించుకు పారిపోతేనో? కుక్కా, నక్కా, కాదుగదా గొలుసులువేసి కట్టడానికి?
కరట- నీ వలల్లో పడ్డప్రాణి మరి తప్పించుకుపోవడం యలాగ? వాటికి వున్న పటుత్వం యేవుక్కు గొలుసులకూ వుండదు.
మధు- వలలో ముత్యపు చిప్పలుపడితే లాభంగాని, నత్తగుల్లలుపడితే మోతచేటు.
