మునస-- అల్లాండం, బెల్లాండం, శక్కరపొంగలి తినడవఁనుకున్నావా, నామాలోడా? తెల్లోడి మహిమ నీకేటితెలుసును! తెల్లోడిసారాయికి, తెనుగోడిసారాయికి యెంతభేదంవుందో, తెల్లోడికీ నీకూ అంతబేధంవుంది.
మనవాళ్లయ్య-- గణితశాస్త్రంబునం దాకాశంబన సున్న- సున్నయన సూన్యంబు- యేమీ లేదన్నమాట.
వీరేశ-- చాత్రంలో మన్ను, మిన్ను, అని అన్నాడుకాడా? మన్నులేదా? మన్నుంటే మిన్నుండదా?
మునస-- యీరేచ మామేలయిన పలుకు పలికినాడు.
వీరేశ-- "ఆకాశం బొక్కడ్డది!" అంటురుగదా, ఆకాశం లేకుంటే బొక్కడ్డవెఁలాగ?
మునసబు-- శబాసు యీరేచ! నామాలోడు పలకడేం? నోరుకట్టడ్డది.
వీరేశ--( శంఖం పూరించును.)
హెడ్డు-- (దుకాణదారునితో) యేవిఁటీ అల్లరిభాయి?
మునస-- యీరేచం గెల్చుకున్నాడుగదా, చంకం వోగించడా?
దుకాణదారు-- గురోజీగారి సమాదికి బంగంవొస్తే శపించిపోతారే?
బైరాగి-- (కళ్లుతెరిచి) శివబ్రహ్మం! శివబ్రహ్మం! శివోహం!
వీరేశ-- చూచావు నేస్తం, చివబ్రెమ్మం అన్నారు.
బైరాగి-- రామబ్రహ్మం! రామబ్రహ్మం! రామోహం!
మన-- మొదటిమాటను రెండవమాట రద్దుచేయును. రామానుజ! రామానుజ!
వీరేశ-- చివచివా! చివచివా!
దుకాణదారు-- యెందుకు కాట్లాడతారు. నీశివుఁడూ నిజవేఁ. అడుగో ఆశీసాలో యెలుగుతున్నాడు. నీరాముడూ నిజవేఁ. అడుగో ఆశీసాలో యెలుగుతున్నాడు. వినలేదా తత్తం?
గాజుకుప్పెలోను గడగుచుదీపంబు ।
యెట్టులుండు గ్యానమట్టులుండు ।
తెలిశినట్టివారి ద్రేహంబులందును ।
యిశ్వదాభిరామ యినరవేమా ॥
బైరాగి-- సత్యం, సత్యం.
దుకాణదారు-- గురోజీ! తమకి అంతాయిశదవేఁ! ద్రేహం గాజుకుప్పె, ద్రేహంలో వుండేది పరవాఁత్వఁ, గాజుకుప్పెలో వుండేది అన్నసారం. యీఅన్నసారం ద్రేహంలో పడితేగాని పరవాఁత్వఁ పెజ్జలించదు. యేం శలవు?
బైరాగి-- యీ పరమరహశ్యం నీకు యెలా తెలిసింది తమ్ముడా?