రామ-- యీవేషాలు నాకు పనికిరావు. నిలబెట్టి నాకంట పుచ్చుకుంటాను.
(తడిసినభాగవత పుస్తకంపట్టుకుని మీనాక్షీ, చేతులోకఱ్ఱా, నెత్తిమీద పసుపురాసినకుండా, అందుమీద అఖండంతో అసిరిగాడూ, చేతిలో సీసాపట్టుకుని, తడిబట్టలతో పూజారి గవరయ్యా ప్రవేశింతురు.)
పూజారి-- హ్రాం! హ్రీం! హ్రూం! ఓంకార భైరవీ!
(రామప్పంతులు భయమును కనపర్చును.)
మీనాక్షి-- యక్కడా కనపళ్లేదునాన్నా, యీపుస్తకం నూతులోపడేశింది.
(లుబ్ధావధాన్లు భయమును కనపర్చును.)
రామ-- కనపడకపోవడం యవరు?
మీనా-- నాసవిత్తల్లి - గవరయ బాబు నూతులోదిగి అంతటా గాలించాడు. నూతులోమరేవీఁ కనపడలేదు.
(లుబ్ధావధాన్లు భయం తగ్గును.)
బ్రహ్మరాక్షసిని గవరయ బాబు యీసీసాలో బిగించాడు నాన్నా.
(రామప్పంతులు సీసాకి యడంగా నిలబడును.)
రామ-- బ్రహ్మరాక్షసి యేవిఁటి?
లుబ్ధా-- వేరే - ఓ బ్రహ్మరాక్షసి వొచ్చి - మా అమ్మిని భయపెట్టింది.
మీనా-- నన్నుకాదు - మా నాన్న పీకేపిసికింది.
రామ-- గవరయగారూ, పిల్ల యావైఁనట్టు?
గవర-- దాని మొగుడు యగరేసుకు పోయినాడు.
మీనా-- యక్కడికి యగరేసుకు పోయినాడు? వాడు యీ సీసాలోనే వున్నాడన్నారే?
గవర-- (కొంచం ఆలోచించి - చిరునవ్వునవ్వి) అదీ యీసీసాలోనే వుంది.
మీనా-- మనిషి సీసాలోకి యలా వొచ్చింది?
గవ-- అయ్యో సత్యకాలవాఁ! అది మనిషా అనుకున్నావు? అది కామినీ పిశాచం. అంచేతనే నేను మీయింటికొచ్చి నప్పుడల్లా దూరంగా వెళ్లిపోయేది. యేమి చెప్మా, అనుకునే వాణ్ణి.
మీనా-- యిద్దర్నీ ఓ సీసాలో పెడితే దెయ్యప్పిల్లల్ని పెడతారేమో?
గవర-- పంతులుగారూ చిత్తగించండీ, రెండుమనుషుల బలువుందోలేదో చూడండీ.
రామ-- మొఱ్ఱో! నాదగ్గిరకి తేకయ్యా.
గవర-- అసిరిగా నువ్వుపట్టుకో.
అసిరి-- నాకు బయవేఁటి? పైడితల్లి చల్లగుండోలి - (సీసాపట్టుకుని) ఓలమ్మ! యంత బలువుందోస్సి!
గవర-- సీసా, అఖండం, తులిసికోట దగ్గిరదించు.
