(అంతా మళ్లీ ఆటకు కూచుందురు.)
సిద్ధాం-- ఆటకలిపేశాను.
పోలి-- గోరం! గోరం! నాకు యిసిపేటు ఆసు దాడదొచ్చిందిగదా, బేస్తులు గెలుసుకుపోదునే! గోరం! గోరం! మధురోణి, ఒట్టినే బెంబేరు పెట్టేశింది. అటకమీంచిపడి నడుంవిరిగిపోయిందిరా దేవుఁడా.
భుక్త-- నీకిందపడి నేను నలిగిపోయినాను. నీకేం తీపు దిగదీసింది?
పోలి-- కలిపియెయ్యెయ్యి - ముక్కలు.
సిద్ధాం-- నేను కలపను - నావొంతు అయిపోయింది - నువుకలుపు.
పోలి-- యేటైపోయింది?
(రామప్పంతులు వీధి తలుపుతట్టును.)
రామ-- లక్ష్మీ, లక్ష్మీ, తలుపు.
మధు-- యీ మాటు పంతులే.
పోలి-- యేటిసాధనం?
మధు-- గోడగెంతి వెళ్లిపోండి.
పోలిం-- నేను గెంతలేనే?
మధు-- నిన్ను యీగదిలో పెట్టి తాళవేఁస్తాను.
పోలి-- దీపం ఆరిపెయ్కు. నాకు బయవేఁస్తుంది.
సిద్ధాం-- గాజుపెంకులు గుచ్చుకుంటాయి; గోడదాటడం యెలాగ?
భుక్త-- నాకు కాళ్లు మేహవాతం నొప్పులు. నేనుగెంతలేనే?
మధు-- (దీపవాఁర్పి) యిలాగే వుండండి.
పోలి-- నరిశింవ్వ,-
మధు-- చప్‌!
పోలి-- సచ్చాను.
మధురవాణి -- (గది గొళ్లెంవేసి, వీధితలుపు గడియతీసి తలుపు ఓరగావుంచి) మాయగుంటని యెక్కడదాచారు?
రామ-- మాయగుంటయేమిటి?
మధు-- యేం నంగనాచే? లుబ్ధావధాన్లు మాయపెళ్లాన్ని వాళ్లయింట్లోంచి లేవదీసుకుపోయి యెక్కడపెట్టారు? యిదేకదూ, రాత్రల్లా మీరు చేస్తూవున్న లౌక్య వ్యవహారం?
రామ-- నీమాట నాకేవీఁ అర్థం కాకుండావుంది. యింట్లోంచి లేవదీసుకు పోవడవేఁవిఁటి? నేను దాచడవేఁవిఁటి?
మధు-- దాస్తే దాచారు. దాచకపోతే మానారు. నాకంటెయేదీ?
