స్త. 1.
ఇంద్రాణీ సప్తశతీ
107
13. వాక్కు లప్రతిహతముగా నుండువాని పౌరుషముకంటె నస్ఖలిత మనస్సుగల ధ్యానికి కార్యసిద్ధి యీ నీ పాదము శతగుణాధికముగా నిచ్చును.
(అనగా పౌరుషముతో గూడిన వాక్సిద్ధికంటె నిశ్చలమనస్సున కధిక బలమని)
14. ఓ దేవీ ! నా యభిలాష విషయమై పౌరుషమువలన లాభము లేదని తెలియుచున్నది. ఇట్టి సమయమందు నీ చరణమే సమర్ధమని నేను శ్రద్ధతో నమ్ముచుంటిని.
15. ఓ దేవీ ! నీ పాదభజనముకూడ బౌరుషమే యన్నచో దైవ వాదినగు నాకు మౌనమే శరణము.
16. ఓ తల్లీ ! ఎవడు పూర్వజన్మ సుకృతబలమే దైవమని చెప్పునో భక్తి పౌరుషములులేని (పౌరుషము = పురుషయత్నము) వాని యొక్క కాబోవు దైవము తనకు శత్రువగును.
(పూర్వజన్మ కర్మయే తన కిహమందు ప్రేరేపించు దైవ మనుకొనువారికి దైవము జడమగును. ఏల ననగా కర్మజడము కనుక. ఆ జడదైవము తా ననుకొనినట్లు ప్రే రేపింపజాలదు గనుక తన కది శత్రువగును. కనుక 'బుద్ధిః కర్మానుసారిణీ' అను వాక్యము తప్పు. 'కర్మబుద్ధ్యనుసారివై' = బుద్ధి ననుసరించి కర్మయుండును. అని సవరించుకొనవలెను.)
17. ఓ తల్లీ ! నీ చరణముల నాశ్రయించుచు పురుష ప్రయత్నము చేయుచున్న ప్పుడు, నమ్మదగని పూర్వజన్మ సుకృతబలమును గూర్చి శ్రద్ధ యవసరములేదు. (ఈ జన్మలో చేయు కర్మ కుత్తరజన్మలోగాని ఫలము రాదనువారికిది జవాబు.)
