హరిశ్చంద్రోపాఖ్యానము
మగఁడు నాలును నభిమానంబు విడిచి
మొగములు వగులంగ మొత్తు లాడుదురె
వతితోడ సతి మాఱుపడే నేని పుణ్య
గతి కేఁగ నరకంబునఁ గూలు
- [1](పతిభ క్తిమహిమంబుఁ బ్రకటించు నట్టి ........................1140
యితిహాస మొక్కటి యెఱిఁగింతు వినుమ
యను వెంద శర్మిష్ట యను పుణ్యవతికి
'ననుఁగు సుహృ త్సేనుఁ డనుపుణ్యపురుషుఁ
డతనికుష్ఠ వ్యాధి నరయంగ నలసి
యతని వీఁపున నిడి యర్ధరాత్రంబు
ఘనభూతబేతాళకలకలం బెసఁగఁ
జను త్రోవఁ గొట్టుపై శవము దాక :గను
నొడలు వదలు నొప్పి నుగ్రుఁ డై మండి
కడఁగి కోపంబునఁ గాంత కిట్లనియె
'నినుఁ డు'దయా'ద్రికి నే తెంచువఱకు...........................1150
వనిత నీపతి తల వ్రయ్యలై పడును'
ననీ శాప మిచ్చిన నా పూవుబోఁడి
దనపతి చావుకుఁ దలపోసి పోసి
'యిల జీవు లకు నెల్ల నిదె వేగెఁ బొద్దు
పొలు పేది నాపాలి పొద్దస్తమించె
భానుండు పుడమ నాపతి ప్రాణ హాని
.......................................................................................................
నము, మాజుపడౌనేని ఎదిరించెనేని, అనుఁగు=గారామైన, శవము= పీనుఁగు, ఒక లు వదలునొప్పి= దేహమువిడిచిన బాధ చే - శవము కర్త, ఇనుఁడు=నూర్యుడు, పొలు పేది... ఆస్తమించే వాపాలిటికి ప్రొద్దు అయినట్టి నా మగఁడు తీరిపో .........................................................................................................
