పుట:Gurujadalu.pdf/97

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది



మట్టి చనె, సంసృతిని జీవం
బట్లు, యిరులును మరులు వేళకు
తుట్టతుద కొక గున్న యడవిని
           బట్టి, గమనంబున్

మందగించిన, మానవేంద్రుం
డందుకొనె నొక కొమ్మ నల్లుకు
కిందు వ్రేలెడి తీవ; గుఱ్ఱము
          ముందువలె పరచెన్!

అడుగు పుడమిని తగిలి నంతనె,
బడలి యుంటను నిదుర పాలై
ఒడలు తెలియక వ్రాలి నరపతి
         చాగె మృతునట్లన్.

పిదప జన్మాంతరము తెరగున
నిదుర జారినవేళ కన్నుల
యెదట వెలసెను వింతలోకము
         సంౙ కెంౙయన్!

“వెలుగు నీడలు కనుల కింపై
మెలగి చెలగెడు నాకసంబున
వ్రేలు మబ్బుల యంచులంటను
          రగిలె రత్నరుచుల్.

పారె పక్షులు పౌఁజు పౌఁజుల;
జీరె కోయిల లొకటి వొకటిని;
దూరి గూడుల బాసలాడెను
         పిట్ట లెల్లెడలన్!

గురుజాడలు

52

కవితలు