ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
యిల్లుజేరితి నాటి వేకువ;
జేరి, ప్రేయసి నిదురలేపితి;
“కంటివే నేనంటి, “మింటను
కాముబాణం బమరియున్నది.”
తెలిసి, దిగ్గున లేచి, ప్రేయసి
నన్నుగానక, మిన్నుగానక,
కురులు సరులును కుదురుజేయుచు
ఓరమోమిడ, బల్కితిన్.
ధూమకేతువు కేతువనియో
మోముచందురు గలిగి చూడడు?
కేతువా యది? వేల్పులలనల
కేలివెలితొగ కాంచుమా!
అరుదుగా మిను చేప్పరంబున
చొప్పుతెలియని వింత పొడమగ,
చన్నకాలపు చిన్నబుద్దులు
బెదరి యెంచిరి కీడుగా.
అంతేకాని రవంతయైనను
వంతనేగతి కూర్చనేర్చునె,
నలువ నేరిమి కంతు యిదియన
నింగితొడవయి వ్రేలుచున్ -
కవుల కల్పన కలిమి నెన్నో
వన్నె చిన్నెలు గాంచు వస్తువు
లందు వెఱ్ఱి పురాణ గాథలు
నమ్మ జెల్లునె పండితుల్.
కన్ను కానని వస్తుతత్వము
కాంచ నేర్పరు లింగిరీజులు;
కల్లనొల్లరు; వారి విద్యల
కరచి సత్యము నరసితిన్.
గురుజాడలు
32
కవితలు
