వెంక : (అక్కాబత్తుడి దుప్పటి పట్టుకులాగి) నేను చెప్పుతాను. చెప్పుతాను.
అక్కా : (తిరిగి కూర్చుని) అయితే చెప్పండి.
వెంక : యెవరితో చెప్పరు గద!
అక్కా : యేమిటా మహా రహస్యం
వెంక : చెప్పరు గద - యిదిగో పార్వతి రాత్రి పడుకుంటే, మెల్లిగా లేపి మయిల బట్టలతో అట్లు తినమంది.
అక్కా : యిదా రహశ్యం, మైలబట్టలతో ఎందుకు తిన్నావు?
వెంక : (తలగోక్కుంటూ) పొడుం కొట్టు పెట్టుకోవడాన్కి పదిరూపాయిలిస్తానంది.
అక్కా : మరేమి! నీరొట్టి నేతిలో పడ్డది.
వెంక : నెయ్యి లేదు, వొట్టి రొట్టిలే పెట్టింది.
అక్కా : కొంప ములగడం?
వెంక : తను కొరికిన యెంగిలి రొట్టిముక్క తినమన్నది.
అక్కా : (నవ్వి) తిన్నావ?
వెంక : తిన్నాను.
అక్కా : (నవ్వు పట్టలేక మిక్కిలిగా నవ్వుతూ) రూపాయి లిచ్చిందీ?
వెంక : యిచ్చింది.... యిచ్చి....
అక్కా : యిచ్చి యేంచేసింది.
వెంక : మీదపడి కాగలించుకుంది. వెధవముండా అని తోసేసి అరుగు మీద వచ్చి పడుకున్నాను. ఆయంతా చీపురుగట్ట పట్టుకు వచ్చి వీపు పెట్లగొట్టింది. దాంతో మీ దగ్గరకు పారిపోయిచ్చినాను.
అక్కా : (నవ్వు పట్టలేక దొర్లును)
వెంక : యెందుకు నవ్వుతారేమిషి?
అక్కా : నవ్వక యేడవమన్నారేమిటి?
వెంక : నేను కూడా నవ్వనా?
అక్కా : అడిగి నవ్వుతారాయేమిటి? నవ్వు.
వెంక : (నవ్వును)
గురుజాడలు
479
కొండుభొట్టీయము
