నానా : యీ కళంకం లేకుండావుంటే, యింతవాడు మరిలేడు.
నారా : ఆ వార్త, అబద్ధవఁన్నారే?
నానా : అలా అనకపోతే, మొహం యదట యేవఁన్ను?
కేశ : (నానా మంత్రితో) అయ్యా, ఒక మనవి! తమ ఆగ్రహం మా వుభయుల యెడలాప్రసరింప చెయ్యమని తాము వరం అనుగ్రహిస్తేనే, యీ దేశంలో వుంటాం. లేకుంటే, దేశాంతరం పోతాం. మేము, అల్పులం. తాము ఆస్థానంలో చాలివున్నారు. వ్యవహారస్థితి ఎప్పుడు యే రీతిని వుండునో తెలియదు. యీ తావళం తాము వుంపించండి. యా సంగతి మేం యెవరితోనూ చెప్పం. మేం పండితులం; అనేది వొకమాటా, జేసేది ఒకపనీ కానేరదు. మామా స్వభావాలు కూడా, యీపాటి తాము కానే వుంటారు.
నానా : రామా రామా! తావళం నాక్కావాలనుకున్నారా యేవిఁటి? అక్కగారు ముచ్చటపడ్డారు కదా అని కాసులు తెచ్చాను. మీ వుభయులకీ నా కంఠంలో ప్రాణం వుండగా, హాని రాకూడదు. మీ నాయనగారికీ, మా నాయనగారికీ ఉండే స్నేహవైఁనా ఆలోచించుకోనా? పండితులంటే నాకు ప్రాణం కాదా? నేను శుద్ధ జయనుణ్ణి అనుకున్నారా యేవిఁటి? అక్కదగ్గర శలవు పుచ్చుకొని వెళతాను. మీ యోగ్యత వేరేనాతో చెప్పాలా?
(తెర దించవలెను)
గురుజాడలు
453
బిల్హణీయము
