పుట:Gurujadalu.pdf/378

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

సిద్దాం : నీ కొడుకుది, అదృష్టం (పెరటిలోకి వెళ్లును.) పోలి : గోరం! గోరం! గోరం! యవడి ముక్కలు ఆడిదగ్గరే! ఆట కలపకండి. (తలుపు తిరిగీ తట్టబడును) పోలి : నరిశింవ్వ, నీదెవ్వే - (మధురవాణి ఊరుకొమ్మని కోపరసంగా సౌజ్ఞ చేయును) (సిద్ధాంతి ప్రవేశించును) సిద్దాం : దిడ్డీ తలుపు కప్పతాళం వేశుంది. మన్ని పట్టుగుందావఁనే, పంతులు దిడ్డీ తలుపు తాళవేశాడు. పోలి : నరిశింవ్వ, నీ దివ్వె - మధు : (పోలిశెట్టిని ఉద్దేశించి) చప్! (సన్నని గొంతుకతో) ఉలక్కుండా, పలక్కుండా ఈ గదిలో కూచోండి; ఆయన పరున్న తరవాత వచ్చి తలుపు తీసి వొదిలేస్తాను. (మధురవాణి దీపములు ఆర్పి, పైకి వెళ్ళి, గది తలుపు వేసి గొళ్లెము బిగించును) (తలుపు తిరిగీ తట్టబడును. ) మధు : యేవీఁ గవరయ్య చాదస్తం! అదే తట్టడవాఁ (వీధి తలుపు దగ్గరకు వెళ్ళి) యెవరు? తలుపవతల మనిషి : యింతసేపేం? మధు : నిద్దరబోతున్నాను. మనిషి : పేక! పేక! పేక! నిన్నొదిలేస్తాను. నీ సంగతి నాకు తెలిసింది. మధు : మరి, మీ మానాన్న మీరు పోయి, నిశిరాత్రి వేళ వొక్కరైనీ నన్ను వొదిలేస్తే ఈ అడివి వూ? నాకు భయం కాదా? అంచేత పబ్లిగ్గా నలుగుర్నీ పిలిచి పేకాడుతున్నాను. తప్పేముందీ? మంచు పడుతూంది. లోపలికి రండి (తలుపు గడియ తీసి) రండి. నా ఆట మీరాడండి, నేను పరుంటాను. మనిషి : సాందాన్ని యవడు నమ్మమన్నాడు? నీ కిద్దావఁని సంతోషంతో వక సరుకు తెచ్చాను. నీ చర్య చూసేటప్పటికి నా మనస్సు చివుక్కుమనిపోయింది. మధు : యెంత న్యాయంగా సంచరించినా, మీ హృదయంలో కాసింత కనికరం లేదు గదా? యీ నాటి నుంచి మీరు యెక్కడికి కమాను వెళుతూ వుంటే, అక్కడకల్లా నేను కూడా మీతో వస్తూవుంటాను. గురుజాడలు కన్యాశుల్కము - మలికూర్పు 333