పుష్పలావికలు
వెన్నెల గాయు కుందములు వేళ నెరుంగక బూయ కల్వలున్
జున్నులు జూరగా గుడిపి చొక్కుల నెక్కుడు తేల్చు తమ్ములున్
జెన్ను వహించె నీ కడను చేరగ నిమ్మిక యన్యమేలనే
వెన్నుని యాన యిచ్చెదను వేడిని సొమ్ముల నండ్రు కామినుల్.
మోసములాయె లావికరొ మొన్నను నే తొగలెత్త నీ కడన్
మూసె గృహంబు చేరుతరి మోమను చందురు గానమిన్ మదా
వాసము జేరి కల్వలకు బాసట జేయుట నమ్మితేని నిన్
గాసుల నోలలార్చెదను కాదనక న్మెయి రమ్మనున్ విటుల్.
గోరుల డాలు దండలకు గూర్పగ గెంజిగి నెర్రమొల్ల లిం
పారగ జూడగా గలిగె నన్నువ తెమ్మని తీసి యింటికిన్
జేరగ తెల్లవార గని చింతిలి తారును దెల్లవారి ర
య్యూరను గల్గు లావికల యోజలు చిత్రములంచు జవ్వనుల్.
నీ దండ చిక్కువడెనే
నా దండను చిక్కటన్న నగరే ప్రాజ్ఞుల్
నీ దండ నుంచికొనుమా
వాదుడుగు మటందు రచటి వనితలు విటులున్.
అరపది మోముల సామిని
విరులవి యొక రెండొ మూడొ విరియగ జేసెన్
విరుల వ్వారిగ బఱపెడు
విరుబోడులు విటుల తూల్చ వింతయె దలపన్.
గురజాడలు
109
కవితలు
